Araştırmanın yazarlarından, Brezilya’daki Rio Grande do Sul Federal Üniversitesi’nden Prof. Nelson Fagundes, “Kurucu grup” olan bu nüfusun, Sibirya’dan Amerika’ya yaklaşık 15 bin yıl önce göç eden insanlar olduğunu belirtiyor. Fagundes, kurucu grubun kaç kişilik bir popülasyondan oluştuğunu anlamanın anahtar olduğunu söylüyor, çünkü bu büyüklük, soy geçişindeki genetik miktarı belirlemekle beraber, doğal seleksiyonun kötü genlerden ne kadar verimli şekilde arındırıldığını anlamamıza olanak sağlıyor.
Fagundes, Live Science’a verdiği demeçte ” Çok fazla nüfusa sahip popülasyonlarının çok verimli bir seçilimi varken, küçük çaplı popülasyonlarda ise hafif zararlı gen versiyonlarının yayılabilmesinin ve bunun da bazı hastalıklara karşı genetik yatkınlık sağlayabileceğinin” altını çiziyor.
Orjiinal Amerikan yerlisi kurucu grubunun büyüklüğünü araştırmak için Fagundes ve meslektaşları, Orta ve Güney Amerika’ya dağılmış 10 Amerikan yerlisi bireyden, farklı Sibirya gruplarından 10 ve Çin’den 15 kişiden oluşan DNA örnekleri üzerinde çalıştı. (Yerli Amerikan grupları Paraguaylı Aché, Kosta Rika’dan Bribri, Guatuso ve Guaymi, Arjantin’deki Lengua, Peru’nun Quechua ve Arara, Waiwai, Brezilya’daki Xavante ve Zoro gruplarını kapsamaktadır). Araştırmacılar, her bir grubun özgün DNA yapısı olacağından, her bireyin her biri genomundaki 10 bin çift veya harf içeren dokuz bölgeye baktı.
Fagundes, Kuzey Amerika kökenli Amerikalıların birçoğunun daha sonraki göçlerden gelen insanlarla birleştiklerini ve bu nedenle orijinal kurucu grubun daha kesin bir şekilde anlaşılmasını zorlaştıracağını belirtiyor. Fagundes, araştırmacıların örneklemdeki (Yerli Amerikalılar gibi) genetik çeşitliliğin doğrudan nüfus büyüklüğü ile ilişkili olduğunu bildiğini belirtiyor
İki yerli grup (örneğin, Yerli Amerikalılar ve Sibiryalılar gibi) arasındaki genetik sapmanın zamanla arttığı gerçeğiyle bilinerek, araştırmacıların DNA verilerini bilgisayar simülasyon modellerine yüklemesiyle, kurucu grubun orijinal boyutunu ortaya çıkarmak için geriye doğru çalışabilmelerini sağladı.
Araştırmacılar, 229-300 kişinin orjinal grupta olduğunu ve bunun da 250 kişide nihai tahmine yol açtığını söylüyorlar. Fagundes, bu sayının çok küçük bir sayı olduğunu ve “genetik bir darboğaz” yaratması sebebiyle Amerika’ya ilk büyük göç dalgasıyla ilişkili çok az genetik varyasyon anlamına geleceğini söylüyor.
Ancak, orijinal grubun Amerika’a gelmesinden bu yana çok zaman geçmesi sebebiyle, Kızılderililerin bir bütün olarak genetik çeşitliliklerini yeni genetik mutasyonlar yoluyla telafi etmek adına yeterli zamanın var olduğu belirtiyorlar. Dahası, Kuzey Amerika’daki bazı Amerikan yerlilerinin daha sonraki göçler vasıtasıyla gelenlerle birleşerek, genetik çeşitliliği arttırdıkları düşünülüyor.
Fagundes’in belirttiğine göre 250 rakamı sadece bir tahminden ibaret. Yine de bu tahmin diğer çalışmaların bulgularına benzerlik gösteriyor:
Bilim insanları genetik darboğazın büyüklüğünü tahmin etmenin, genetik çeşitliliği yakalamak için kaç genetik belirleyiciye ihtiyaç duyulduğunu ve de bu popülasyonda zararlı ve yararlı genlerin farklı versiyonlarının nasıl var olduğunu anlamaya yardımcı olmak için çok önemli bir bilgi olduğunu söylüyorlar.
Amerika’da antik göçün nasıl oluştuğunu ortaya çıkaran genetik verileri ele alan araştırma 1 Mayıs’ta Genetics and Molecular Biology dergisinde yayımlandı.
