Cocuğunuzun hayata hazırlanması, kişiliğinin fiziksel, ruhsal ve bilişsel gelişiminin sağlıklı tamamlanabilmesi için gerekli olan ilk kurum ailedir. Çocuğunuz en temel bilgilerini ve hayata karşı ilk donanımlarını burada kazanır. Aile çocuğu dış dünyaya hazırlamakla yükümlüdür. Güven dolu bir ailede dikkat, ilgi, sevgi verilerek büyümüş bir çocuğun, kendi yapısına uygun, doğru arkadaşlıklar kuracağı düşünülür. Çocuğunuz zaman zaman yanlış arkadaş ilişkileri içine girebilir. Sizin desteğiniz, yerinde ve zamanında müdahaleleriniz çocuğunuzun yanlış ilişkilere girmesini engelleyebilir.
Çocuklarınız, sizin genlerinizi taşırlar ama onlardan sizin gibi davranmalarını, tıpkı sizin gibi olmalarını beklemek doğru değildir. Kabul etseniz de etmeseniz de onlar kendi karakter ve kişilik yapılarıyla doğarlar. Siz bu yapının doğru şekillenmesini, onların hem kendilerine hem de çevrelerine yararlı bireyler olmalarını sağlamalısınız. Bu da doğru yönlendirmelerinizle olacaktır.
Sürekli öğüt veren, onları uyaran, bağırıp çağıran ya da sadece talimatlar veren yetişkinler olmamalısınız. Çocuğunuza en kötü durumda bile hiç düşünmeden ve korkmadan size gelip durumu anlatabilecek cesareti verin. Onunla olan ilişkilerinizin açık ve şeffaf olmasına dikkat edin. Ona neyi ne zaman ne kadar anlatacağınızı düşünün, karar verin, gerekiyorsa eşinizle konuyu paylaşın. Daha sonra çocuğunuzla konuşun. Çocuğunuzdan korkmayın, çekinmeyin. Kendi davranışlarınızı özellikle eşinizle olan ilişkinizi onun yanında iyi bir iletişim içine sokun. Anlaşamadığınız konular varsa çocuğunuzun olmadığı ortamlarda tartışın. Şiddet içeren veya duygusal aşağılama ifadeleri olan konuşmaları çocuğunuzun yanında yapmayın. Her durumda ve her yaşta çocuğunuzla ilgili bir karar vereceğiniz zaman öncelikle çocuğunuzun fikrini sorun, onun fikrini aldıktan sonra bu konuyla ilgili babasıyla beraber bir karar vereceğinizi ve karar verdiğinizde öncelikle ona verdiğiniz kararı açıklayacağınızı belirtin. Söylediklerinizi yaşantınızda doğru bir biçimde uygulayarak gösterin. Başkalarının yanında ona bağırıp çağırmayın, ağır eleştirilerde bulunmayın, uygun olmayan davranışlar yaptığını fark ettiğinizde ya onu yanınıza çağırın ya da onun yanına gidin, arkadaşlarının duymayacağı bir sesle ne istediğinizi anlatın. Size ısrar ediyorsa konuyu o anda bırakın, kısa bir süre sonra bir aile meclisi toplayın, bu konuyla ilgili doğru bir karar almak yönünde konuşun.