Arlanmak utanmak

Önce bir tespit: Osmanlı Türkçesinde ve terbiyesinde, bir “âr-u hayâ” sözü ve duygusu vardı. Bazılarına “arlanmaz uslanmaz” denirdi. Bugünün Türkiye’sinde, bu gibiler her yerde kol geziyorlar!
Diğer bir güncel tespit: Kurbanlık koyun yere yatınca, bıçaklarını bileyenler çok olur; bunlar da şimdi içeride ve dışarıda bıçaklarını, hançerlerini bileyliyorlar; boynumuzdan kesmek, parçalamak ve arkamızdan vurmak için!
Türkiye’nin düşmanı olsanız, Türk ordusundan korksanız, bundan daha müsait zaman ve zemin olur mu?

Aleyhimizde birleşenler
Mesela, şu sırada Ermeniler-Rumlar ve bölücüler, aleyhimizde birleşiyorlar... Bölücüler gittikçe azıyor... TSK saf dışı bırakılmış... AKP iktidarı, seçimlerde “kazandıktan” sonra, yeni “Anayasası” ile Türkiye’yi, Cumhuriyet rejimini kökünden değiştirmeye hazırlanıyor; Türkiye Cumhuriyetinin içi boşaltılacak, duvarlar da çöktükten sonra, enkazın altından nasıl çıkılacak? Atatürk Cumhuriyetinin enkazından, 2. Cumhuriyeti kurmayı umut ediyorlar, ama sonunda “enkaz” onlara kalmaz, hurdacılara gider.
Şu sırada bütün bunlar aklımda,  “Nasılsın “diye soran dostlara, “Türkiye gibiyim” diyorum. Çoğu: “öyleyse çok kötüsün” diye üzülüyor. Bazıları da “inşallah daha iyi olursun-oluruz” diye teselli etmeye çalışıyorlar. Ama bu yaşımda nefesim tükeniyor! Arlanmaz, uslanmaz adamlarla uğraşmaktan yoruldum... Atatürk’e, babama amcama verilmiş sözüm olmasa, sırt üstü yatacağım ve “bıçak bileyenlere” teslim olacağım... Ama yapamıyorum işte... Hele, mesela Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç’ın sözlerini duydukça...
Düşünün, TC Hükümetinin hasbel kader Başbakan Yardımcılığı makamında oturan Bülent Arınç, son konuşmasında 27 Nisan 2007’de Genelkurmay’ın internet sitesine bir açıklama konulması üzerine, “O sabah bunun cevabını verdik. Otur oturduğun yerde. Sen benim emrimde bir memursun, benim ne yapacağıma karışamazsın. O kadar” demiş ve şimdi de iftiharla, tekrar ediyor ve Türk ordusuna komutanlarına, gene meydan okuyor... Geçmiş hükümetlerden, “postal yalamaktan başka meziyetleri olmayanlar” diye söz ediyor.
Bu zat, o konuşmasında muhalefete ve özellikle en büyük korkuları MHP’ye taşlar atmış. DP konusunda “Kıratın üzerine kurt binmiş” diye, aklınca, alay ediyor.
Bu sırada aklıma bir ara nağme geldi: “Haydar Haydar” türküsünün şu mısraları... Erdoğan böyle mısralar, türküler okumaya meraklı -keşke bunları da, bir söylese: “Ben melamet hırkasını kendim giydim kine ne. Ar-ı namus şişesini taşa çaldım kime ne. Gâh çıkarım gökyüzüne seyrederim âlemi... Gâh inerim yeryüzüne seyreder âlem beni”!
Evet, şimdi Sayın Bülent Arınç’ı seyretmekteyiz. Bütün yönleriyle... Ben Arınç hakkındaki kanaatimi, öngörümü 2002 yılında, AKP iktidara geldikten sonra. Türkiye gazetesindeki köşemden ifade etmiştim. TBMM Başkanı olarak, havaalanına, Cumhurbaşkanını karşılamaya türbanlı eşiyle gittiğinde, “Bu adamın, büyük emelleri var. Tehlikelidir” demiştim ve o gazeteden “ihraç” edilmiştim. Ama tahminlerim doğru çıkıyor... Bekleyin göreceksiniz. Arınç Cumhurbaşkanlığına koşuyor. Gül ve Erdoğan biribirlerine düşecekler!

Tarih sorusu
İnternet sitelerinde uçuşan bir rivayet var; AKP’deki önemli bir kişinin, büyük dedesi, Menemen ilçesinde Kubilay’ı şehit eden Derviş Mehmet imiş... Tabii, insanlar babalarının, dedelerinin, yaptıklarından sorumlu tutulamazlar. Fakat    “soy”, “genler” önemlidir... Ve şimdi, başka AKP’lilerin töhmet altında kalmamaları için, bu iddiaların, açıklığa kavuşturulmasında fayda var...

Günay olayı
Bir “Hükûmet Manzarası” daha: “Kültür” ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay’ın, Erdoğan’ın “Ucube” çıkışını, ses ve görüntülere rağmen “yalanlamaya” çalışması, siyasi tarihimize geçecek bir olay! Eni, boyuna uymadı. Erdoğan, Bakanı Günay’ı kontrpiyede, ofsaytta bıraktı. Bir ihtimal var. Başbakan, onu gözden çıkarmış. Bu durumda “Kültür” Bakanına ne düşer? “İstifa” ama nerede o yürek! Yüreğin yerinde “koltuk” var!