Öğrendiğin ilk harfin heceye dönmesidir, art arda söylenmesi en kolay, art arda söylenmesi en güzel olan tek bir hecedir, babadır!
Canından koptuğumuzdur, canını canımızın yerine koyandır, ilk gülen belki yüzümüze, yüzümüzden tebessümü bir ömür ân olsun eksik etmemek için hayatını fedâ edebilecek tek adamdır...
En ahlâklısıdır insanların içinde, en dürüstü, en merhametlisidir...
Eve ekmek getiren, haram getirmeyendir. Evin başköşesine en çok yakışandır, evin direğidir...
İlk kahramanımızdır, gözünün içine baktığımız, yüzünde kendimizi gördüğümüzdür...
İlk korktuğumuzdur hem, hem de ilk korkusuzluğumuz, en cesurudur insanların içinde...
Onun gibi yürümeye, onun gibi konuşmaya çalıştığımız adamdır...
Hiç bilmediğimiz bir savaşta ilk rehberimizdir, birlikte bütün savaşlara girebileceğimiz tek komutandır...
İyi ve kötüyü, doğruyu ve yanlışı ilk öğretendir. Hakikatine ilk ortak olduğumuz, ilk imân ettiğimiz insandır...
Elini tutarken en büyük sevinci, ardınca yürürken en büyük gururu hissettiğimiz adamdır...
Kendininkinden daha iyi bir istikbâl sunmak için evlâdına, gecesini gündüzüne katıp alın terini akıtandır...
Yalan söylemenin ne kadar kötü olduğunu ilk anlatandır. Yola çıkılanlar arasında yoldan çıkmayacak tek yol arkadaşıdır...
Ömrünü bizim yolumuza adayandır, kıymeti bilinmeyen kıyamettir o...
Sebep olsa boynumuza bıçağı en güzel çalacak olan İbrahim’dir ...
Âdem’dir hem... Cennetten gelendir, annemiz için cennetten kovulandır...
Sonunda iyilerin kazandığı filmin baş kahramanıdır...
Adâlet terazisini vicdânımıza ilk kuran adamdır...
Yolunda ve yanında can verirken mutluluk duyacağımız tek adamdır...
Çünkü babadır o!..
Hayatın kendisidir, hiç aşmak istemediğimiz kaderimizdir...
Hiç tükenmeyeceğinden emin olunan sevginin, sonu olmadığı iyi bilinen bir ‘fedâkâr’lık hissinin tek kaynağıdır...
İnsanlığa saygını yitirdiğin ânda bile saygı duyduğun eli öpülesi insandır...
Evlâdına verdiği her sözü tutmak için kanını akıtabilecek tek insan, tutamayacağı tek bir sözü bile ağzından duyamayacağımız tek adamdır...
Ahlâkı miras bırakan, vicdânı miras bırakan, adâleti miras bırakan, merhameti miras bırakan, doğruluğu, dürüstlüğü miras bırakan, ardında onurlu bir isim bırakan adamdır baba!..
Gönlünün hükümdârıdır, sultânıdır, kendince kurduğun küçük dünyanın pâdişahıdır...
Göğsünde taşıdığın madalyadır, gururdur...
Ardından en çok ağlayandır, ardından en çok ağlanandır...
Birlikte en çok gülünendir, en çok özlenen, en çok beklenendir...
Nereye gidersek gidelim yine dizinin dibine döndüğümüz, yalnız yanında huzur bulduğumuz insandır...
Ardında bıraktığı her temiz hâtıra için Tanrı’ya şükredilmelidir...
Şimdi soruyorum Bilal Erdoğan’a:
Yeniden o eski günlere dönme imkânına sahip olabilseydin eğer; kartalın tamponunu iple bağladığınız günleri mi tercih ederdin, yoksa babanın sana ada alabilme, abine gemi alabilme imkânını sunup da, isminin hırsızlık iddialarıyla anıldığı günleri mi?
Şimdi soruyorum Barış Güler’e:
Babanın onurlu bir emniyet mensubu olarak vazife yaptığı günleri mi seçerdin, rüşvetçinin önüne yatmayı taahhüt ettiği günleri mi?
Şimdi soruyorum iktidarın çocuklarına:
Baba ile hırsız kelimesinin yan yana geldiği lüks içinde bir hayatı mı tercih ederdiniz siz, yoksa babanızın adının anıldığı yerde göğsünüzün kabardığı bir hayatı mı? Babanızın yalnızca dürüst ve başarılı bir iş adamı olarak anıldığı günleri mi tercih ederdiniz, yoksa yüz binlerce liralık saat taktığı şâşâalı günleri mi, yahut rüşvetçiler tarafından bahşişi önceden verilen o...pu olarak iddia edildiği günleri mi? Babanızın ismini mi taşımak isterdiniz gurur madalyası gibi göğsünüzde, yoksa haklarındaki yolsuzluk fezlekelerini mi?