Kültürel etkinlik sebebiyle bulunduğum yurt dışı görevimden döner dönmez arzum sizlerle izlenimlerini paylaşmaktı ama araya giren “Babalar Günü” ile ilgili iki satır yazmadan geçemeyeceğim. Çok başarılı geçen sanat gezisi ile ilgili yaşadıklarımı da bir sonraki yazımda aktarmaya çalışacağım.
“Baba”, o özel, güçlü, anlamlı kelime. Sırtınızı dayadığınız koca çınar ve kendinizi güvende hissettiğiniz serin bir gölgeliktir bazen. En küçük nidanızda koşarak gelen ve çaresizliğinizi sahiplenen sonsuz veren destekçidir o. Senede bir gün anmakla anlamını ne büyütebildiğimiz ne de kutlanmayan günlerde manasını yitirendir. Bu yıl ki “Babalar Günü”nü kimilerimiz babalarıyla kimilerimiz babasız kutladı ama onlar hep yanımızdaydı. Babamı kaybedeli yedi yıl oldu. Bana kazandırdıkları ise bir ömür boyu benimle yaşamaya devam edecek. Tüm babalara sonsuz sevgi ve saygılarımla babama yazdığım şiiri sizlerle paylaşmak istiyorum...

Babama
Ayrıldınız mı hiç babanızdan
Saldınız mı rüzgarın ardı sıra
Ve el salladınız mı arkasından
Bir kaybedip bir buldunuz mu
Bir ağlayıp bir güldünüz mü hiç
Hem atanız hem dostunuz oldu mu
Yoklukta postunuz
Oturup dertleştiniz mi hiç iki kişilik
Hiç mektup yazdınız mı ona
Ve gözlerini koydunuz mu gönlünüze
Hiç kazaklar ördünüz mü giyemese de
Hiç öptünüz mü elini öptürmese
Hayaller kurdunuz mu baba kız
Yasladınız mı başınızı omzuna
Güçsüzlüğünüzü dayadınız mı yaşlı ruhuna
Özlediniz mi onu uzaktayken
Hiç ağladınız mı yokluğuna
Yokluğunu hissetiniz mi varken
Yüreğinize indi mi soğuk bir gece
Duvarlarınız yıkıldı mı hiç
Ve çaresiz kaldınız mı
Seviyorum dediniz mi
Sevdiniz mi gerçekten
Her baba mübarektir
Öptünüz mü yorgun ellerini
Ben söyledim seviyorum diye
Öptüm yorgun ellerini
Çaresiz sözcüklerimi sıraladım ardı sıra
Tam kaybediyorum derken kavuştuğum
Ve kavuştum sandığım anda yitirdiğim babama