“İşçi kardeşlerim” demekle, Enerji Bakanı olunmadığı gibi, “kardeşlerim kardeşlerim” demekle de Başbakan olunmuyor.
Başbakanın Köln konuşmasını dinlerken onda hiç bir şeyin değişmediğini gördüm. Konuşmasında yığınlarla “kardeşlerim” dedi. Bir de her konuşmasında en az 4-5 kere söylediği gibi bu ülkenin Başbakanı, T.C’nin Başbakanı diyerek unvanını hatırlattı. 
İşte söylemek istediğim bu. Samimi olunmadığı vakit, yahut lafların içine anlam koyamadığınız vakit bakan da başbakan da olunmuyor.
Yüzlerce şehit, bölünmek istenen bir ülke, ağlayan anneler, yürüyüş yaptı diye öldürülen gençler...
Dağları tıraşlanmış, ormanları yok edilmiş... Gölleri, denizleri kirletilmiş veya doldurulmuş... Sürüngen denilen gazeteciler, baro başkanına edepsiz denilen bir protokol ayıbı... 
Madenlerini hiç sebebi yokken Enerji Bakanlığı yerine Başbakanlığa bağlamış bir yönetim yapısı...
AFAD denilen yardım kurumun da neden Başbakanlığa bağlı olduğunu anlamaya çalışıyorum ama anlayamıyorum.
Uygulamalarda korkunç ihmaller, bütün uygulamalarda olduğu gibi Soma’nın da başını yedi.
Milli simgelerimizden, bayramlarımızdan ortada bir şey kalmadı.
Başbakan arada Almanya’ya da çaktı. Avrupa Birliği’ne de. Hem de PKK üzerinden. Türkiye’deki molotofları, polise taş atmaları da PKK üzerinden “bunlar bunlar” dediği, kendisinden olmayanlara yükledi. PKK’yı yıllardır şımartan kim?

***

Bu arada Rabia işareti yapmayı da Mısırlı kızı işin içine koymayı da unutmadı. Bir de Bangladeş’te tutuklu bir din adamı varmış, onu da merhametten titreyen bir yürekle hatırlattı. Tabii insan bu arada tutuklu Türk subaylarını, bilim adamlarını hatırlamadan edemiyor ve kumpas denildiği halde hâlâ kumpası çözemeyen bir iktidarla karşı karşıya olduğumuzu da unutamıyor.
Rabia işareti yaptıktan sonra bu 4 parmağın ’tek devlet, tek bayrak’falan olduğunu da ilan ederek bayraklarla salonu doldurmuş ve vatan hasreti çeken tabanına da bir selam çakmayı unutmadı. 
Tek devlet hikayesinin arka planında bunları kabul etmeyen bir çözüm süreci var biliyorsunuz.
Yalnız bu vatan hasretiyle dolu olduğunu söylediğim Tayyipçi gurbetçiler “Ne Gezi, ne TOMA ne de Soma” diye bir pankart açmışlar, Soma’ya bütün dünya kalbini açmışken böyle bir kayıtsızlığı gururla ilan etmek “Bu kardeşlerimize” yakışmadı.

***

Madende çalışan çocuklar ayda kaç lira kazanıyorlarmış biliyor musunuz; 226 lira. AKP bürokrasisinde çalışan ve 10 milyar liradan başlayan aylıklarla, sağa sola tekme savuran, adam döven memurları hatırlarsanız, kulaklarınıza inanamazsınız.
Başbakan gene 50 sene önceye kadar “çekilen eziyetlerden” bahsederek “Rabbim sabırlarınızı artırsın” dedi. Polisler için de “Nasıl sabır ediyorlar anlamıyorum” demek gafletini de göstermişti. 50 sene öncesini hatırlatarak kendi dönemini yüceltti. Hatırlatmadan da yüceltiyordu. Bütün ekonomik açıkları ustaca örttü. Borç parayla yapılan sözüm ona kalkınmayı, hatta IMF’nin borcunu ödemeyi, hatta inandırıcı olmayan büyüme rakamlarını, ustaca inandırıcı bir beden diliyle anlattı.
En çok üzüldüğüm şey, 50 sene önceki tarihimizi fütursuzca kirletmesi oluyor. Hiç kimse nedense, dikkat ediyorum, Suriye’de sebep olduğumuz faciayı hatırlatmıyor. Suriyelilerin neden akın akın buraya kaçtığını hatırlatmıyor. O beğenmediği paşalarıyla alay konusu yaptığı cumhuriyet, hâlâ bulunduğumuz coğrafyada bir örnek, bir sığınak olduğu halde bunları itiraftan kaçınıyor. 
Libya’daki, Irak’taki işgalcilere yaptığı yardımları unutuyor.
Velhasıl ustaca göz boyuyor ama Türkiye’nin zor durumunda hiç bir düzelme olmuyor.
Yani bütün konuşma boyunca “kardeşlerim, kardeşlerim” deseniz de Enerji Bakanı da bütün ömrü boyunca “işçi kardeşlerim” dese de Türkiye’ye bir iyilik yapmış olmuyorlar.

***

Köln gösterilerini izlerken şu dikkatimi çekti Başbakan’ın salonunu dolduran gurbetçiler “Recep Tayyip Erdoğan” sloganlarını kendilerini yırtarcasına atarken bir meydanda 19 Mayıs şenlikleri yapan gençler neşe içinde müzik ve adam gibi konuşmalar dinleyerek ve Karadeniz horonu oynayarak “Duman”ı seyrederek eğlendiler. Keşke ötekilerin de eğlendiklerini görebilseydim.