Ben kendi ilkelerime uyarım

Ben kendi ilkelerime uyarım
Ben onları affederim çünkü kalbim vardır; onlar beni affetmezler çünkü kalpsizdirler.

“Uluslararası Mark Twain Derneği tarafından "Türk milletine neşe içinde yaşama yolunu açtığı ve rehberlik ettiği" gerekçesiyle kendisine madalya verilmesi üzerine söyledikleri:

Yaşamımda işittiğim en büyük kompliman, budur. Benim insan tarafımı övüyorlar! 1937” (Atatürk'ten B.H., s. 59-60)

“Bir alay karargâhının temel atma töreninde bir koyunun temel için açılan çukura doğru, yere yatırılıp boğazından kesilmek üzere olduğunu gördüğü zaman, yanında bulunan İran Şahı Rıza Pehlevi ile aralarında geçen konuşma:
Atatürk: Ben kana bakamam! Bir tavuğun dahi boğazlandığını görmeye tahammülüm yoktur.
Şehinşah: Ya bu kadar çok bulunduğunuz büyük ve kanlı savaş meydanları?..
Atatürk: Ha, o başka sorundur; öyle yerlerde cesetlerin üzerinden atlayarak yürürüm. O bambaşka bir iştir.” (Hasan Rıza Soyak, Fotoğraflarla Atatürk ve Atatürk'ün Hususiyetleri, 1965, s.43)

“Birçok zaferler kazandım. Fakat, bunların en büyüğünden sonra bile her akşam, savaş alanlarında ölen bütün askerleri düşünerek içimde derin bir keder duyuyorum.” (George Benneb, Yabancı Gözüyle Cumhuriyet Türkiye'si, s. 33)

“Ben, savaşlarda dahi düşmanın üzerinde bir kin duymam; yalnız askerlik kurallarının uygulanmasını düşünürüm.” (İzzettin Çalışlar, Tan gazetesi 31. 8. 1937)

“Ben başkalarının yaptığı ilkelere değil, ancak kendi ilkelerime uyarım.” (Mim Kemal, Yakınlarının Ağzından Atatürk, Yazan: Salâhaddin Güngör, s. 105)

“Benim gözümde hiçbir şey yoktur; ben yalnız liyakat âşığıyım.” (Yusuf Ziya Özer, TTK. Belleten, Sayı: 10, 1939, s. 286)

“Hiçbir zaman kişisel gücenikliklerimi, birtakım olumsuz girişimlerle tatmine kalkmak adîliğine tenezzül etmem. 1914” (Atatürk'ün Özel Mektupları, Sadi Borak, s. 40)

“Samimî dostlarımız, sevdikleri tarafından bir işkenceye mahkûmdurlar ve bu işkence de sevdiklerinin dertlerini dinlemektir. 1922” (Atatürk'ün S.D.ll, s. 38)

Düşmanları için söylemiştir:
“Ben onları affederim, çünkü kalbim vardır; onlar beni affetmezler, çünkü kalpsizdirler.” (Falih Rıfkı Atay, Çankaya, 1969, s. 532)

Mutlu olup olmadığı sorusuna verdiği cevap: “Evet, çünkü başardım! 1935” (Ayın Tarihi, No: 19, 1935, s. 262)
 “Benim herkesin dışında olduğuma dair bir yasa yoktur. 1922” (Atatürk'ün S.D.I, s. 273)
“Ben ölürsem soylu milletimizin beraber yürüdüğümüz yoldan asla ayrılmayacağına eminim; bununla gönlüm rahat! 1926” (Atatürk'ün S.D.V, s. 44)

“Beni, milletim nereye isterse oraya gömsün; fakat, benim anılarımın yaşayacağı yer Çankaya olacaktır.” (Afet İnan, Atatürk Hakkında H.B., s. 23)