Sözde solcusu ve komünisti her konuda evrensel olup, ırkçılığa şiddetle karşıdırlar. Sadece bunlar mı, İslamcı geçinenler de aynıdır. Renkleri yeşil ve kızıl olsa da bir çok konuda birliktedirler. Tıpkı bugün yaşanalarda olduğu gibi. Hatta yeşiller kızıllara rahmet okutacak kadar ileride gittiler.

İkisinin de karşı oldukları en önemli konu, mensubu oldukları milleti sevmeyip başka milletlerin hayranı olmalarıdır. Onlara uşaklık yapmanın yanında, ırkçılıklarına da soyunmuşlardır. Hatta daha da ileri giderek kendi milletini sevip hizmet etmek isteyenlere, ırkçılık yaftası yapıştırarak hücum etmektedirler.

Bu dünyanın her yerinde böyle olmayıp, sadece bize mahsus bir özelliktir. Öyle bir ülkeyiz ki Türk’üm, ülkemin adı Türkiye dediğinde, milletin temsilcisi olan bayrağını dağda taşta dalgalandırdığında, İstiklal Marşı’nda “Irkıma” kelimesi geçtiği, andımızda Türk kelimesinin bulunmasından dolayı ırkçısındır. Eğer bunu başka milletler yapıyorsa, buna da milletini sevme diyorsunuz.

Geçmişte İstiklal Marşı okunurken ayağa kalkınılmaması, Atatürk’e bu vatanı kurtardığı ve adından dolayı hakaretler edilmesi onlara göre ırkçılığa karşı olmaktır. Siz bugüne kadar bu ülkede Türkistan partisi kurulduğunu duydunuz mu? Kuramazsınız, kurarsanız ırkçılık olur. Ama Kürdistan partisi kurulur. Türk’üm diyen dağa çıkabilir mi, çıkamaz. Çıkarsa ırkçılık yapmış olur. Bazıları çıkar, çıkmakla da kalmayıp on binlerce insanı katleder. Onlarınki hak olur.

IŞİD tehlikesinden kaçan iki milyon Kürt ve Arap, ülkeye alınıp beslenir, Türkmenler ise ırkçılık yapılıyor derler diye Türkiye’ye sokulmaz. Çin’de Suriye’de, Irak’ta Türkler yerinden yurdundan edilir, yardım edilmez.

Demirtaş  “Öcalan haksız yere cezaevinde” derken hümanist sayılır. Başka bir parti, bu adam insanların katili deyince ırkçı sayılır. Kimileri Ermenilere taziye dilerken, kimileri Ermenileri biz kestik derken susulur. Ermeniler, Türkleri kesti topraklarımız işgal edildi dendiğinde ırkçılıkla itham edilir. Okullarda ırkçılık yapılıyor diye bir kısım konular müfredattan çıkarılırken, Kürtçe, Süryanice, Çerkezce ve Lazca eğitim veren okullar açılır. Bunlardan ise övgüyle bahsedilir.

300’e yakın okul yakılırken gık çıkarılmaz, aksine bir yerlerin ırkçılığını yapma adına Kürtçe seçim şarkıları yazılır, Kur’an-ı Kerim meali ve sözlük bastırılıp, teröristlerin düğünlerine hediyeler gönderilir. PKK ile masaya oturulup pazarlıklar yapılırken, bölücülerin uzantıları Meclis’ten maaş alıp kırmızı arabalara binip Türk milletine her gün küfreder. O ’Gazi Meclis’e pavyon benzetmesi yapılır. Adına barış denir. Sen yanlış yapılıyor dediğinde, ırkçılıkla yaftalanırsın.

Bayrağımız indirilip, yerine bölücü başının posteri ve paçavraların asılmasına tepki gösterilmez. Demirtaş’ın Kürt işçileri sandığa taşıyacağız demesi ırkçılık olmaz. Ey Türk milleti, ülke bölünüyor dediğiniz zaman ırkçılık kabul edilir. Kürdistan ligi kurmaya kalkılır, çocuklar dağa kaçırılıp, milletin üzerine gönderilir, duymazcılıktan gelinir, sen karşı çıkarsan ırkçı olursun.

İsrail ilk Kürt devletini biz tanıyacağız der, müttefiklerimiz teröristlere silah yardımı yapar, Belçika sözde Ermeni soykırımını tanımadı diye bir Türk kökenli vekili azleder, bunlarınki hizmet kabul edilir.

Diyelim ki, bu devletler bizim güçlü olmamızı istemiyorlar. Peki, kızıllar ve yeşillerin bu sevdaları niye? Bırakın bunları kınamayı, ırkçılığa karşı olduğunu söyleyen bunlar el birliği ile bu ırkçıları Meclis’e sokmak için neden yarışırlar.

 Bizden beslenip de bize saldıran, kendini büyük medya kuruluşları olarak lanse edenler, görevleri ülkeyi bölüp parçalamak olan sözde akademisyen, sanatçılar ve hükümet sizin ırkçılığa karşı oluşunuz, Türklüğe karşı olup, esas ırkçıları desteklemek mi? Ne yaparsanız yapın yukarıda Allah, aşağıda Türk milleti sizin bu sevdanızı kursağınızda koyacaktır.