Burak mı, Barbalan mı vermedi?

Türk futbolunda “ilklerin takımı” olarak da adlandırılan Trabzonspor; kucağına kadar gelen bir ilki daha gerçekleştirme şansını son dakikalarda kaçırdı.
Nasıl kaçtı? Kaçıran kim?
Objektif tespit için Lille-Trabzonspor ile İnter-CSKA Moskova maçlarının son bölümündeki 2 dakikaya bakmak yeterli olacak. Biri 82’inci dakika, diğeri 90’ıncı dakika...
Birinin kahramanı(!) Lille maçında  Burak Yılmaz, diğerinin ki Inter-CSKA maçında İspanyol Hakem David Fernandez Barbalan...
Biz önce, Hacı Bektaş Veli’den, “Her ne arar isen kendinde ara” öğüdüyle kendimize, yani Burak Yılmaz’a bakalım. Ligde 11 maçta kaydettiği 13 golle havalarda uçan Burak, Lille maçının 82’inci dakikasında ayağına atılan topu, “illa da kendim atacağım” inadı yerine, boş pozisyondaki Halil’e verseydi ne olurdu? Takımın en iyisi olan Halil, CSKA’ya attığı golden daha rahatını Lille’ye atardı; olmadı, Burak vermedi!..
Sonra, 6 as oyuncusunu dinlendirme kararı alan(!) Inter karşısında 87’nci dakikada golü bulan CSKA’da savunma oyuncusunun 90’ıncı dakikada elle oynamasına, kural dışı kararla “penaltı” yerine “devam” diyen İspanyol hakem Barbalan’a hücum edelim!.. Benim bildiğim düstur şudur: Sen önce kendi işini iyi yap, gereğini yerine getir. Sonrasını Allah’a bırak...
Trabzonspor’un Şampiyonlar Ligi kapısından son anlarda döndürülmesinin baş sebebi Burak Yılmaz’dır. Sonraki ise İspanyol Hakem Barbalan’dır.
Sonuçta, Burak verseydi gol olurdu ve Barbalan’ın verip vermemesi hiçbir değer ifade etmezdi; ama olmadı, Burak’ın ayağı, Barbalan’ın ötmeyen düdüğü ile oldurulmadı.
Artık, olan olmuştur... Zararın neresinden dönülürse kârdır. Ama, Burak Yılmaz’ın artık, “Her şerde bir hayır vardır” diyerek, bu iki dakika üzerinden kendini iyi tahlil etmesi ve yanlıştan dönmesi lazım. Buna kendisi kadar, Trabzonspor ve Türk futbolunun da ihtiyacı vardır.
Bir şeye daha ihtiyacımız var. Ömer Çavuşoğlu gibi, kendi güdüleri için gavurdan yana olanlar yerine Fatih Terim gibi, “Ben şimdi Trabzonsporluyum” diyebilecek adamlara...