Cemaatin ve Erdoğan’ın solcuları üç çeşittir. Birinci tür maaşa bağladıkları solcular, cemaate ve hükümete bağlı kurumlarda gazeteci, bürokrat ve benzer kurumlardan beslenenler. Şahin Alpay, Hasan Cemal, Ali Bayramoğlu ve Ertuğrul Günay gibi. İkinci tip solcular, hükümet ve cemaatten ara sıra beslenenler, sürekli beslenen statüsüne çıkmak için yalakalık yapan ama pazarlığı kızıştırmak veya her ihtimale karşı beklediğini bulamadığı takdirde sola geri çark etmek için arada bir, ufak yollu da olsa AKP ve cemaati gıdıklayanlar, bu kategoride yazacağımız çok isim var, ama bu tip insanlarla polemiğe girmek istemediğimiz için yazmıyoruz, eminiz, aklınıza hemen onlarca isim gelecektir. Üçüncü cins solcular ise cemaat ve Erdoğan’dan nefret eden solculardır. Bu tip solcular tek kuruş almadan, hiçbir çıkarı olmadan cemaat ve Erdoğan’a en büyük desteği verenlerdir. O kadar çok nefret ediyorlar ki gözleri hiçbir şey görmüyor, aklı, mantığı, izanı, tecrübeyi bir tarafa bırakıp, bir çılgın gibi saldırıyorlar ve her şeyi kırıp döküyorlar. Erdoğan halka dönüyor ve bunları örnek gösteriyor. Görüyor musunuz ben gidersem bunlar gelecek diyor. Ayrıca bu tip insanlar disiplinsiz, hesapsız ve ölçüsüz olduğu için solun aklıselimini temsil eden CHP’nin hemen hemen her plan ve stratejisini baltalayarak Erdoğan’ın ekmeğine yağ sürüyorlar. Dolayısıyla bu tip solcular istemeyerek de olsa Erdoğan ve cemaatin askerleri gibi davranıyorlar, zira hep sola vurarak başarısızlığa itiyorlar. 
Kritik yapma özgürlüğü demokrasilerin ve kurumların var olmasını sağlayan temel faktörlerden birisidir, ancak kimler tarafından hangi niyet ve amaçla yapıldığı çok önemlidir, bir nevi nükleer çalışma özgürlüğü gibidir. Uranyumdan enerji üretip çevrede aydınlık yaratırsın veya atom bombası yaparak canı ve malı yok edersin. Sorumsuzca yapılan kritikler bazen kritik hakkını veren ve garanti eden demokrasiyi yok edebilir ve ülkeye zarar verebilir. CHP ve MHP’nin ortak cumhurbaşkanı adayı İhsanoğlu’nu tanımadıkları halde, (bunu kendileri söylüyor), düşmanca davranıyorlar. Madem tanımıyorsunuz hangi zeka sizi tanımadığınız birisine düşmanca davranmaya itiyor. Bir kez de umuma uyup, ortak akla saygılı olunuz ve onlarla beraber davranınız, bazıları bunu Makyavelizm olarak değerlendirebilir ama değil, zira siyaset teorisinde tarifini bulan constructivisme yani yapıcılık veya faydacılık çerçevesinden bakarak kritikler veya uyarılar bir hayra vesile olabilir. Yok eğer ortak hareket etmiyorsanız amiyane tabirle, tantana yapmayınız, çenenizi kapatıp gidip Taksim’de kafayı çekin veya Şişli’de vitrin ve kafeleri gezin. Sizler, halk gibi giyinmeyen, halkın gittiği lokanta ve kahveye gitmeyen, özellikle halk gibi düşünmeyen, halkın hiçbir değerini paylaşmayan, lafta halkçı solcularsınız. Solcuyuz deyip te solculuğu bari kirletmeyiniz. Sizler, Şişli, Taksim ve Bodrum solcususunuz, meşhur tabirle tatlı su solcularısınız, hazır Bodrum sezonu açılmışken, en iyisi Bodrum’a gidip kafayı çekerek yapacağınız solculuk daha zararsızdır. İhsanoğlu, AKP ve Erdoğan zihniyetini göndermek için bir şanstır. Bu şansı yok etmeye çalışmayınız. Halk kendine benzeyene oy veriyor, sizler değil Ekmel hoca daha halkçıdır, halkın değerlerini o daha çok paylaşıyor.
Erdoğan ve cemaatin solcuları çıkar karşılığı da olsa Anayasa referandumunda “evet” diyerek daha tutarlı davrandılar. Uyanıklıklarını “Yetmez ama evet” diye sloganlaştırarak kurnazlıklarını kutsamaya çalıştılar. Erdoğan ve cemaatin solcuları tutarlı olmaya devam ediyorlar, Cemaatçi solcular Ekmel hocayı, Erdoğancılar AKP adayını destekliyorlar. Maaşlarının hakkını veriyorlar. Sizler de nemalandığınız CHP ve solculuğun çıkarına, Ekmel hocayı beğenmiyorum ama “ülkem için evet” diyorum diyerek cumhuriyet için taraf olabilirsiniz. Ekmel hocayı desteklemek bir risktir diyorsanız, Erdoğan gibi birini gönderme ihtimali için bile bu risk göze alınmaz mı? Yok diyorsanız eğer, o zaman çenenizi bari kapatınız. Bir işe yaramak istiyorsanız, vatanı ve cumhuriyeti üç kuruşa satan cemaatin ve Erdoğan’ın solcularıyla uğraşın vatansever Ekmel hocayla değil.