Değerli okuyucularım, sevgili Turgut Özakman Hoca’nın önsözünü yazdığı; Atatürk’ümüzün ülkü ve silah arkadaşı, sohbetlerini, projelerini paylaştığı hatta soyadını bile kendisinin verdiği özel insan, Behiç Erkin’in hayatını anlatan, hatıraları ve mektuplarından oluşan kitabı torunu Emir Kıvırcık, GOA yayınları aracılığıyla okuyucuyla buluşturdu. “Cepheye Giden Yol” isimli kitap, zorlu bir tarihin, yaşanmışlığın ve özgürlüğe giden yolun raylardaki yürek ritmiyle buluşmuş sesidir. Torunu Emir Kıvırcık’ın da giriş yazısında belirttiği üzere; Behiç Erkin gibi kendini halkına hizmet etmeye adayanlara ve vatanını çılgınca sevenlere ithaf edilmiş bir çalışma....

Özakman Hoca’nın kitabın önsözündeki ifadesiyle aynen aktarıyorum; “Rahmetli Behiç Erkin bu altın kuşağın az bilinen, gölgede kalmaya özen göstermiş hiçbir vitrinde yer almamış en önemli temsilcilerinden biridir. Böyle alçak gönüllü kahramanlar, dikkatli ve vefalı bir araştırıcının ilgisini çekmez ya da aileden biri, bu kahramanı tanıtmayı dert edinmezse unutulur giderler.Yaşarken zaferi ve başarıyı tatmış böyle insanlar, bir şey kaybetmezler. Böyle yol gösterici bir örnekten yoksun kalacağımız için kaybeden biz oluruz.”

1907 senesinde Binbaşı unvanı ile Demiryolu Kuvayı Muhafaza müfettişliği görevine getirilen Behiç Bey, bu demiryolcu yönüyle ömrünün sonuna kadar gurur duyar. Türkiye’nin ilk demiryolu okulunu kurmak da kendisine nasip olur.

Dürüst, çalışkan ve ödün vermeyen karakteriyle, disiplinli ve azimli çalışmalarıyla çevresinde daima sevilen ve takdir gören Behiç Bey, bazı çevrelerce de anılmış, birçok zorlukla karşılaşmış, yılmamış ve vatan sevdasından hiç ödün vermemiştir.

Devletini zor durumda bırakacak hiçbir öneri ve teklifi kabul etmemiş. Milletinin ve vatanının ona yüklediği sorumlulukları hiç unutmamış özel bir insan ve yöneticidir. Ör. Kitabın syf. 345’te yaşanan bir anısını aynen aktarıyorum.

Amerika’nın Behiç Bey’e teklifi, Demir ağlardan vazgeçin!
“Günün birinde bir Amerikalı Ankara’ya Behiç beyi ziyarete geldi. Şu teklifte bulundu kendisine;
“Demiryolu inşaatından vazgeçin, müşterek karayolu yapalım ve motorlu nakil vasıtaları ile (otobüs, kamyon) yolcu ve eşya nakledelim” dedi.
Behiç Bey Amerikalıya sordu:
-Bu karayolu malzemesi ziftten yapılma değil mi?
-Evet dedi Amerikalı.
-Bu zift petrolden elde edilir değil m? Diye sordu Behiç Bey.
-Evet dedi Amerikalı.
-Bu mazot ve benzin petrolden elde edilir değil mi?
-Evet dedi Amerikalı.
-Bu petrol bizde var mıdır? Diye sordu Behiç Bey.
-Korkarım ki hayır dedi Amerikalı.
-Bu memleket kömürü olduğu halde kullanamamış, ağaç keserek odunla trenlerini işleterek, askerlerini düşmanın karşısına güçlükle dikip, özgürlüğünü kazanmıştır. Bizi, petrole bu kadar muhtaç hale getirirseniz kim bilir vatanı bir daha müdafaa etmek gerekse ne müşkül durumda kalırız. Bu zorlukları tecrübe etmiş olmam vesilesi ile milli menfaatler adına ülkenin her yerini karayolu yapmak düşüncesini sakıncalı bulurum” dedi. Behiç Bey.
Amerikalı ise bu girişimden bir sonuç alamadı. Dikkatinizi çekmek isterim, ülke menfaatlerini her şeyin önünde kutsal sayan özel insanlardan biri, özlediğimiz insanlardan biri Behiç Bey.
Demiryolu lisansını Türkçeleştirmiş, mühendislik mektebinin (İTÜ) özerklik kazanmasını sağlamış, ana yurdu demir ağlarla örmek için durmadan çalışmış, Mustafa Kemal tarafından daima takdir edilmiş. O kadar ki, ulu önderimiz bu takdirini 10. Yıl Marşı’nda “Yurdun her yerinde dumanlar tütüyor”  mısrasını değiştirip, “Sizin emeğinizi tam olarak ifade etmiyordu, değiştirdim. ’Demir ağlarla ördük ana yurdu dört baştan’yaptım” diyerek göstermiştir.
Atatürk’ümüzün silah arkadaşı Behiç Bey’in anılarını gözyaşlarıyla okuyacaksınız... Bugün en çok ulu önderimizi ve sizleri, sizin gibi düşünen cesur, çılgın Türkleri özlüyoruz. Mutlaka okunmalı.