Bilgisayar oyunlarına çok erken yaşta çocuklarımızı başlatarak aile, çocuk, bir şeylerle oyalansın ben de hızlı bir şekilde evin işini yapabileyim diye düşünür. Ve çocuğun bilgisayar oyunlarıyla uzun saatler oynamasını teşvik edebilir. Böyle oyunları teşvik etmek işin başında aileye doğru, hatta çocuğun başarabilmesi çok doğru gelebilir. Sonra ne güzel çocuğu bilgisayar oyununun önüne koyuyorum, oynuyor, bende rahat ediyorum diye düşünür. Çocuk bu tür bireysel oyunlarla oynar ve kısa bir sürede bu tür oyunlara bağımlı hale gelebilir. Örneğin yalancı emsiz alışkanlığı gibi. Biz psikologlar bu tür oyunlara karşı değiliz. Bu tür oyunların oynanma süresine dikkat etmemiz gerektiğini bilmeliyiz ve bu tür oyunların yanı sıra hem aile bireyleriyle hem de arkadaşla oynanılan birlikte oyunlara da yer vermeliyiz. Birlikte, evcilik diğer meslekleri çocuğun kavraması için meslek oyunları oynanmalıdır. Örneğin öğretmencilik gibi. Günümüzde pek çok oyuncak mağazasının kapandığını görüyoruz. Oyuncak mağazaları sahipleri ailelerden şikayetçi hale geldiler. Hep elektronik oyuncaklar ve oyunlar tercih ediliyor. Bu tür oyunları da bilgisayar üzerinden indirilebilen aileler artık çocukların en sevdiği mekan olan oyuncak mağazalarına gelmemeye başladılar. Oyuncak kavramı da hızla kaybolup, artık oyuncakları ancak oyuncak müzelerinde görebilecekmişiz gibi bir sona doğru gidişimizi görüyoruz. Siz kendi çocuklarınızla bu gidişe dur demelisiniz.