Ankara Devlet Tiyatrosu’nun iki sene boyunca adından söz ettiren keyifli bir o kadar da sıra dışı bir oyunu Krem Karamel,  ödüle doymuyor.  Eserin yazarı ve kendisi de tiyatro eğitimi alan Zeynep Kaçar bu oyunla Sanat Kurumu Övgüye Değer Oyun Yazarı Ödülü’nü almış. Oyuncu Servet Pandur ise bu oyun sayesinde;  “Baykal Saran Tiyatro Ödülü, Sadri Alışık Anadolu Tiyatro Oyuncu Ödülü, Lions Tiyatro Ödülü” kazanmış.
Oyunumuz hemen her gün birçok farklı kanalda benzerine rastlayacağınız, özellikle sabah programlarından alışık olduğunuz, mutfak şeklinde dizayn edilmiş, televizyon stüdyosunda geçiyor. Cam kutudan yansıyan bir mutfak programının dekoru eşliğinde kahramanımız da programın canlı yayınındaki sunucusu olarak boy gösteriyor. Her şey ekrandakinin tıpa tıp aynısı, sabah programlarındaki gibi hoş geldin faslıyla başlıyor. Sunucu tüm mutsuzluk, yalnızlık ve nefretini gömdüğü mutfağından sesleniyor seyirciye ama iyi bir dış makyajla alıştığımız sahte yüzler burada da karşımıza çıkıyor.  Öyle bir mutfak ki içinde sevgi, emek, aşk huzur ve mutluluk hiç eksik olmayan her bir parçası, sevgili eşinden hediye edilmiş eşyalarla dolu ona ve çocuklarına birbirinden özel yemekler yapabilsin diye. Aslında huzurun barındığı düşünülen mutfak bir çeşit sığınak. Ekranının tüm büyülü ve şaşaalı getirisine karşılık, bir tarafta diğer kanallarla kıyasıya girilen bir rekabet yarışı ve reyting kaygısı, öte yandan kocasından nefret eden üstlendiği rol modelden yorulmuş ama hayatın ona uygun gördüğü bu rolü hem evinde, hem de stüdyoda durmadan oynamak zorunda kalan kimliği hiçleşmiş sadece görüntü ve makyajdan ibaret olan zavallı kadın.
Oyunun yazarı Zeynep Kaçar, gerek tiyatroda, gerekse televizyonda farklı yapımlarda yer almış, oyun yazarlığı ve senaristlikte genç yaşına rağmen rüştünü ispat edenlerden. Oyuncu Servet Pandur’ın cümlesiyle neredeyse tüm oyunu özetler nitelikteydi:  “Bu işin eğitimini almış olmama rağmen beyaz cam kahramanlarını aktarabilmek adına oyunda anlamsız ve nedensiz geçişler yapmak durumunda kalmak beni bile zorladı. Çoğunlukla sabah programlarında her gün bu geçişleri yapmak zorunda kalanlar! Bir de siz düşünün...”