Okuru onu çok iyi tanıyor, ülkemizde de büyük ilgi gören Simyacı, Veronika ölmek istiyor, Brida ve son çalışması “Elif”le milyonların gönlüne taht kurmuş dünya yazarı Paulo Coelho’dan bahsediyorum. Portekizce’den sonra ilk kez Türkçe’ye çevrilen romanı Saadet Özen çevirisiyle Can Yayınları’ndan çıktı.
Zaman, mekan tanımayan ve yaşadığımız hayatın dışında, aşkın ve aşkla onu buluşturan tanrısal gücün ve ilahi ruhun peşindeki Brezilya’lı usta yazar Aleph (Arap alfabesinin ilk harfi - Elif)  isimli kitabında takma isim olarak kullandığı Hilal isimli kitabında takma isim olarak kullandığı hilal isimli bir Türk kızıyla Sibirya’dan hareket eden Transsiberian treni ile yaşadığı 15 günlük yolculuğunu anlatıyor.
Yazar 9288 metrelik böylesi uzun bir tren seyahatinin kendi geçmişine, ruhuna ve geleceğine yönelik bir yolculuğa nasıl dönüştüğünü diğer kitaplarından çok daha kişisel bir deneyimi ve yüreğinde keşfettiği, kendisiyle yüzleştiği ruhani derinlikleri “Elif” te okuyucusu ile buluşturuyor.
Kitabın baş kahramanı Hilal takma isimli bir Türk kızı, hilal aynı zamanda bir keman virtüözü. Coelho, okuru yıllar öncesine götürerek  “J.”  olarak bahsettiği, çok etkilendiği ve hep bilge kişiliğinden yararlandığı ustasıyla tanıştırıyor. Yazarın  “Elif” teki macerası ise bunalımlı bir dönemle başlıyor. Yazarın kendi tabiriyle, “Bazen haftalar, aylar sürerdi bunalımlarım...” Ustası J.’nin ona bunalımlarını alt etmesi için yollara düşmesini öğütlemesi ve başka bir medyumun ruhundaki düğümleri çözebilmesi için Türkiye’nin ruhuna muhtaç olduğunu söylemesi üzerine yazar ülke ülke gezmeye karar verir.
Rusya seyahatinde ise yolları Türk kızı Hilal ile kesişir. Yolculuk süresince Coelho ve Hilal, aralarındaki bağı bambaşka bir boyutta keşfeder. İkisi başka hayatlarda birlikte olmuşlardır.
Karşı koyamadıkları aşk onları ilahi bir boyuta taşır. Arzu ve tutkunun buluşturduğu iki yürek birbirlerinde kendilerini keşfederler ve birlikte  “Elif” i görürler. Elif, her şeyin başladığı ilk hece, zaman ve mekan kavramlarının olmadığı boyuttur. Zaman orada izafidir. Oldukça zorlu geçen bu yolculuk esnasında içlerindeki yaralarla yüzleşirler. Keşfetme ve öğrenmenin verdiği sınırsız hazla birbirlerinin yüreklerine, oradan da kendi özlerine akarlar.
Kendine dönmenin kişinin kendi özüyle buluşmasının insanı bilgeliğe vardıran muhteşem bir yolculuğa sürüklediğini, keşfetmenin ve yaşanırsa yaşansın, kişinin kendisine dürüst davranıp kendisi ile yüzleşmesinin zor ama bir o kadar da haz verici olduğunu okuyucuya deneyimlerinden yola çıkarak anlatan yazar, usta kalemi ve güçlü yorumuyla okuyucuyu romandan bir saniye olsun uzaklaştırmıyor.
Coelho, bir süredir bilgelik yolunda gelişmesinin durduğunu hissetmektedir. Belki de yapması gereken tek şey esrarengiz ustası J.’nin tavsiyesine uyup “gönlünün onu çektiği yere” gitmektir. Yazar son romanı “Elif” le bir kez daha hayatı güzelleştiren hazineleri ve mucizeleri kutluyor. Tabii ki ruhunun derinlerindeki bir yolculukta. Her durakta daha tanıdık, daha yüreğe dokunarak sizden biri gibi...