İznim süresince bir çok keyifli kitap okudum. En çok beğendiğimi ise sizlerle paylaşmak istiyorum. Yazarını çocukluğuyla yüzleştiren kitap beni de çocukluğuma döndürdü. Bir dönemin hikayesini, çocukluğu, tüm çocukların gözünden irdeliyor, üstelik masum ve tertemiz, henüz kirlenmemiş duygular ve toz pembe hayallerle besleyerek. Kısacası Hermann Hesse’nin yeni kitabı  “Gençlik güzel şey”  okuyucusunu çocukluğuyla, çocukluğunun henüz hayatı tanımayan ve hayata soru işareti gibi bakan, soran, sorgulayan, yine de içinden çocukça heyecan ve masumiyetinin silinmediği gözleriyle yüzleştiriyor. Yaşadığı olaylar, mekanlar, iyi veya kötü zamanlar, buna paralel çevresindeki insanlar ve nesnelerden yola çıkarak kendini ve yaşamdaki yerini anlamlı kılmaya çalışıyor.
Kitaptaki çocuk, zamanla evin küçük erkeğine dönüşürken, kendi çocukluğumu da sorguluyorum. Annemin küçük kızı olma saatim geldiğinde nazlanır, sızlanır, o şefkati sonuna kadar kullanırdım. Arkadaşlarla mahalle mahalle koşturup oyun oynarken, yaramaz bir sokak cadısı, akşamları babam geldiğinde ise özgüveni tam, huzurlu, babasının dizi dibinde şirin bir ev kedisi olurdum. Çocukluk işte, sorun yok, sorumluluk yok. Yağan kar ya da yağmur bugün yetişkin bir insan olarak yaşam kaygısı uyandırıyor olsa da, o gün sadece keyif vesilesi idi. Ne zaman ki geçmişinizi sorgulamaya başlıyorsunuz, işte o zaman büyüdüğünüzün resmidir. Yaramaz bir çocuk gibi koştu, kaçtı çocukluk. Yine de Hermann Hesse’nin dilimize “Gençlik güzel şey” adıyla çevrilen ve bir çok öyküsünden derlenerek kitaplaştırılan romanında kaçıp giden çocukluğunuza kuşbakışı bir dalış yapıyor ve istediğiniz anı da keyifle gezinebiliyorsunuz. Hani bazı kitaplar vardır. Okudukça, her sayfada sizi bir yolculuğun içine sürükler. Hesse’nin kitabı da sizi çocukluğunuza sürüklüyor ve taa eskilere dönerken, hafızanızı da bir çocuk masumiyetiyle sorguluyor, yüzleştiriyor.
Yazar, geçmişine bulunduğu noktadan bakmayı ve çözümlemeyi seviyor. Özellikle de otobiyografik bölümler içeren öykülerinde kitabın arka kapağındaki tanıtım yazısında da belirtildiği üzere çoğunlukla doğayı kendine dekor olarak kullanmış. Daha da ötesi yazarın içsel yolculuğundaki en önemli aracı. Dağların tepesindeki gezintisi, doruktan izlediği kasabası onun ruhundaki romantizmi de derinlemesine hissettiriyor.
20. Yüzyılın en büyük yazarlarından kabul edilen Hermann Hesse, romantizm akımının etkisinde olduğunu da hiç inkar etmiyor. Çoğunlukla da çalışmalarına bireyin kendini anlama ve aşma serüvenini konu ediniyor. Ben çok keyif aldım. Bir çırpıda okuyacağınıza eminim. Yazar, güçlü dili ve kurgusuyla sizi de davet ediyor. Bence okunmalı...