Merhaba sevgili okuyucularım; bugün bayram ama daha geçen hafta toprağa verdiğimiz 15 fidanın acısı hâlâ içimizde. Onların bayram sevinci sökülüp alındı yüreklerinden, kimisi koşacaktı anasına, kimisi öpecekti yavrusunu, sarılıp kınalı kuzusuna gurur duyacaktı yürekleri;  “yiğidim geldi”  diye.
Kim bilirdi ki kim kondururdu yavrusuna? Bu son tezkere, geri dönüşü yok diye. 15 taze fidan sökülerek alındı yuvalarından, haince, kahpece bir saldırının ardından. 15 can Şırnak’ta Şehadet mertebesine ulaştı. PKK lı teröristlerin kalleş saldırısında son buldu umutlar, özlemler. Uçup gittiler öte diyarlara, uçup gittiler şehitliğin en üst mertebesine... Feryatlarında yavruları yatan analarsa yine de bağırdılar; “Sen sağol vatan”  diye. Hainlere, kalleşlere, yüreği buz kesmiş eli kanlı katillere. Ağladılar, ağlattılar herkesi. Böylesi bir acının dillendirdiği yüreğimde nasıl yazabilirdim ki, bayram sevincini ya da sanatı? Tüm şehitlerimize Allah’tan rahmet ve kederli ailelerine sabır diliyorum. Peki bu kadarla bitecek mi? Unutulup gidecek mi? Hep söylendi, hep söylenecek bu sözler. Ben hatırlıyorum böylesi resimleri çok çok kereler. Ateş düştüğü yeri yakıyor, kavuruyor.
Ulus Anafartalar çarşısındaki kalleş bombanın ardından, Tunceli’deki karakol baskını l7 şehidimiz, sadece haziran ayından bu yana sivil-asker bildiğimiz 50 üzerinde can öldü ölüyor, ölüyor, ölüyor peki ya sonra?
Elitler bayram tatili için yurt dışına uçtular. Paris, New York, Madrid falan. Biraz dinlenip alış veriş yapacaklar. Ne oldu bize Allah aşkına duygularımızı mı yitirdik?
ABD’nin Ankara Büyükelçisi Ross Wilson hâlâ sınır ötesi operasyona karşı olduklarını söylüyor. Sanki bir sömürge ülkesine söylercesine... Ne oldu bize, biz özgür bir ülke değil miyiz? Topraklarımızı korumak için izin mi almamız gerekiyor...
Türk’ün meclisine giren, yemin eden bazı vekiller bu büyük acıyı dile getirseler de tek satırla terör örgütü PKK’yı kınamadılar.
KanalTürk-ART Avrasya TV-BTV. vb.. kanallar şehitlerimizle ilgili özel programlara yer verirken özellikle de 13 askerimizin şehit edildiği haberi Türk halkına duyurulurken TMSF’ye bağlı ATV ve benzeri kanallarda magazin ve Tele vole programları sürmeye devam etti. Ne oldu bize, acaba bu acı hepimizin acısı değil mi? İlle de oradaki yavruların, bizzat bizim yavrumuz mu olması gerek? Her evlat bizim canımız, bu vatanın evladı değil mi? Her kurşun bir can aldığında yarım kalmış hayalleri kaçımız aklımıza getirdik?
Hrant Dink öldüğünde hepimiz  “Hrant” ız diyenler, neden şimdi hepimiz  “Mehmet’iz”  diye seslenmiyorlar. Başbakan yardımcısı ve hükümet sözcüsü Cemil Çiçek diyor ki;  “Sözün bittiği yere geldik.”  Doğrudur; geldik, geldik de, peki ya sonra?
Bendeki sonra bir soruya dönüştü ve şiirle buluştu sözcüklerim. Tüm şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyorum. Ruhları şad olsun.
Ne mutlu Türküm diyene.