Aramızdan ayrılışının 70. yılını da hasretle andığımız büyük Atatürk’ün hayatı ve hayatına yön veren prensip mahiyetindeki sözleri bugün de yolumuza ışık tutmaktadır.  Gerçi kendisi hayatta iken çevresine “dogmalara bağlanmayın” demiştir. Ama biz, bugün ölümünden yıllar sonra bile onu tam olarak kavrayabilmiş, anlayabilmiş değiliz.  Şu son onbeş - yirmi yıl içinde Atatürk’ün değerini ve büyük liderliğini yeniden keşfetmiş gibiyiz. Bugünkü dünya siyasi stratejilerinde Türkiye üzerine bir çığ gibi çöken Batılı emperyalist güçlerin yeni stratejileri karşısında onun bize çizdiği yol bir güneş gibi yeniden parlamaya başlamıştır.
Çok garip bir durum: Dünyada Atatürk hakkında binlerce eser yayınlanmıştır. Bu eserlerin herhangi birini okuduğumuzda onların Atatürk’ü bizden daha iyi yorumladıklarını, bizden daha derinlemesine anladıklarını büyük bir hayretle müşahede ediyoruz. Kendi çağındaki esir milletlere onun mücadelesi ve bütün Batılı emperyalist güçlere karşı kazandığı zaferleri örnek olmuştu. Bu bir söylem değil büyük bir gerçektir. Bu durumu Atatürk’den sonra milli devletlerini kuran ve istiklale kavuşturan hemen bütün devlet büyükleri Gandi, Muhammed Ali Cinnah, Nehru, Mussolini ve Hitler sağlıklarında itiraf etmişlerdir. Bugüne kadar gelip geçmiş, hataları ve sevapları ile tarihe intikal etmiş liderler ve devlet adamları arasında onun kadar sevilen ve onun kadar özlemle, saygı ile anılan bir başka lidere rastlayamıyoruz. Sağlığında kendisine adeta tapılan pek çok lider vardır ki ölümlerinden hemen sonra milletleri tarafından bügün de lanetle anılmaktadır. Atatürk’e gelince:
Yabancı ülkelerde bile heykelleri, büstleri dikilen nadir büyük adamlar arasındadır. Yavuz Donat, Sabah gazetesindeki sütununda onun Şili’de bir parktaki heykelinin kaidesine yazılan kitabenin metnini verdi:
 “Kendi içindeki ateşi milletine maleden adam. Kendi meşalesini vatandaşının eline veren kahraman adam...”
Biz ne yaptık: 1950’li yıllarda işe onun heykellerini kırmakla başlandı. “Ticani” lerin girişimi ile heykellerine saldırıldı. Sonunda iş Atatürk’ü Koruma Kanunu’nun çıkarılmasına kadar sürdü. Bu saldırılar zaman zaman kendini bilmez zavallılar tarafından tekrarlanmış ve gereken kanuni takibata ve cezalara uğramışlardır. Atatürk için gerek sağlığında ve gerekse ölümünden sonraki yıllarda yazılan onbinlerce şiir arasında en güzel şiirlerden birini yazan ünlü “Hamasi” (kahramanlık) şairimiz rahmetli Mithat Cemal’dir; Onun: “Geç kalmış olanlar varsa bugün bilmelidir ki / Gazinin ufuklardan uzanan elidir ki / Toptan verilen şeyleri bir bir geri aldı / Türk’ün koca tarihi bugün yoksa masaldı” mısralarının bulunduğu ünlü şiiri yanında bir de 1956’daki ölümünden çok kısa bir zaman öncesi yaşanan Atatürk heykellerinin saldırıya uğraması karşısında bir çırpıda yazdığı ve hiç bir kitabına geçmeyen, adeta unutulmuş bir şiirini buraya alalım:
“O” nun Heykelini Kırana
Sen ki yoktun, seni halketti bu heykel, yoktan
Yoksa yurdunla Buhara’ya dönerdin çoktan

* * *

Tunç adam binmemiş olsaydı eğer tunç atına,
Yurdun inmişti bugün bir otelin bir katına

* * *

Suç mu masum eşinin ırzını kurtardıysa?
Suç mu tarihini bayraklaşarak sardıysa?

* * *


Suç mudur şarka eğer başka güneş verdiyse?
Suç mudur, Akdeniz’in sırrını gösterdiyse?

* * *


Yirmi milyon yüreğin vurduğu ateştir, kırma!
Böyle mihrabı baban görmedi, el kaldırma!

* * *


Sanma taştır, seni hala düşünür baştır o baş!
Sana yekpare vatan toprağı vermiştir o taş!

* * *


Sen de, lutfet, ona bir abidelik toprak ver;
Yurdu kurtarması bir suçsa eğer, hoş görüver.

Pakistan’ın kurucu lideri “kaid-i azam” Muhammed Ali Cinnah Atatürk söz konusu edildiğinde öyle demiştir: “Hayatımda iki büyük Müslüman bilirim. Birisi o dini vaz” eden Hazreti Muhammed (sav) diğeri ise İslam’ı hurafelerden temizleyen büyük lider Gazi Mustafa Kemal Paşa’dır 
Atatürk, çağını aşan ve milletlere yol gösteren dünyanın en büyük devlet adamlarından biri olduğu kadar fikirleri ile de bütün insanlığa örnek olan büyük bir Türk düşünür, devlet kurucusudur. Bugün de sözleri, hayatı eserleri bizim yolumuzu çizmektedir. Nurlar içinde yatsın.