Kartal ve yılanın kavgasını bilir misiniz? 28 Şubat döneminde önemli roller oynamış bir kişi anlatmıştı. Kartal, yılanı avlamak için türlü türlü tezgahlar kurar ancak yılan dikkatiyle her seferinde kartalın salvolarını savuştururmuş. Bir gün yine kartal yılanı pençeleriyle kavramış, yılan da kuyruğunu kartalın boynuna dolamış ve mücadele başlamış. İkisi de birbirinden kurtulamıyorlar. Sonunda kartal zor bela birkaç kanat vurarak yerden yükselmiş. İkisi de çırpınırken nefeslenmek için biraz duraksamışlar. Her nasılsa yılanın gözüne aşağıdaki bağ, bahçe, tepe ve derenin güzelliklerine takılmış. İlk kez yukarıdan gördüğü yerlerin güzelliklerine hayran kalmış. Mücadeleyi rölantiye alıp, keyifle seyretmeye başlamış. Kartal da durumun farkına varmış ve yükselmeye başlamış. Yukarı çıktıkça yılan gevşiyormuş. Tam da yılanın zirve sarhoşluğuna kapıldığı anda, pençelerini aralamış ve yılan az önce tepeden baktığı yere düşüp parçalanmış. 28 Şubat sürecinde kendi ekibini kartal yerine koyarak hikayeyi anlatan şahıs, Refah-Yol iktidarını zirvenin dayanılmaz hafifliğine kapılan yılana benzetiyordu. Gerçekten de iktidarın en zayıf olduğu an her şeye gücünün yettiğini, durumu tamamen kontrol altına aldığını düşündüğü andır. İktidarların çevresindeki dalkavuk takımı hataları, eksiklikleri, usulsüzlük ve yolsuzlukları öyle ambalajlayarak sunar ki lider, her şeyi toz pembe görür. Farkında bile olmadan önce doğruları söyleyen dost ve arkadaşlarından uzaklaşır. Hâlâ uyaran birkaç kişi varsa onları da küstürür. İşte en zayıf an liderin zirve sarhoşluğu yaşadığı o andır. İlkelerinizle, vefanızla geldiğiniz noktada asıl sorunlarla mücadeleyi bıraktığınızda, dikkatiniz dağılır, gözleriniz dorukların parıltılı ışık ve renkleriyle kamaşır. Düşüş orada başlar.
Hükümet tarihin ve kaderin kendisine altın tepside sunduğu iktidar nimetini çok titiz değerlendirmelidir. Elinizde hangi uzun vadeli plan ve proje vardı ki bugün övündüğünüz sonuçları aldınız? 2002’de apar topar kurulmuş bir parti mi, asırlarca birikmiş sorunları bir çırpıda çözebilirdi? Tarih bize gösteriyor ki her milletin düşüş ve çıkış periyotları vardır. Zaman hiçbir dönem düz bir çizgi gibi akmaz. Eğer bir millet tırmanış rampasına girdiyse tarihi tersine çevirmek zordur. İnanıyorum ki Türk milleti de mazisindeki şanlı makamına tekrar yükselecektir. Önde görünen kişiler ve kurumlar geçicidir, her zaman değişebilir. Milletimizin bünyesini ayakta tutan ruh tekrar güçlenmiş ve çevresini de bu mayayla yoğurmaya başlamıştır. Bahar geldiyse çiçekler açmaya başlayacaktır. Bereketli yağmurlar yağdığı sürece çevremiz daha da yeşillenecektir. Fakat unutulmamalıdır ki baharı getiren, dikilen bir fidan değildir.
Orta Asya’da soydaşlarımızın kurduğu devletler Batı’nın bir asırda edindiği siyasi, askeri ve ekonomik tecrübeyi on yılda kazanmıştır. Arapların yalancı baharı da Osmanlı sonrası yaşanan travmanın asıl faillerinin kim olduğunu dindaşlarımıza göstermektedir. Batılı demokrasiler bağımsızlık mücadeleleri ve iç savaşlar üzerine kurulmuştur. Türkiye, dünya genelinde iç savaş yaşamadan demokratik düzen kurabilen ender ülkelerden biridir. Her toplum bizimki kadar şanslı değil ne yazık ki? Maalesef bu tecrübemizi ne kendimiz tam anlayabildik ne de insanlık alemine doğru dürüst anlatabildik. Siyasi rekabet ve iktidar hırsı çoğu kez gözümüzü boyuyor ve ayaklarımızı yerden kesiyor. Hemen her kesim kendince bir güvenli bölge kuruyor ve hakimiyet alanları oluşturuyor. Mensuplarının bağlılığını pekiştirmek için bir yandan toplumun hafızasından henüz silinmemiş travmaları kazıyor, bir yandan da şimdiye dek omuz omuza mücadele ettiği arkadaşlarını yerden yere vuruyor.
Ey iktidar! Fazilet (erdem), başarıları milletten, kusuru kendinden bilmektir. Habur rezaletine, KCK konusundaki gevşekliğinize, Suriye’yi perişan eden siyasetinize rağmen çevrenizi saran yağcılara, dalkavuklara, sizi defalarca bataklığa saplayan beceriksizlere kapılırsanız kendinize de milletimize de ve ümidini Türkiye’ye bağlamış yüz milyonlarca soydaş, dindaş ve mazlumlara da yazık edersiniz?