Tüm karanlıklara yakılmış naif.. geldiği yeri yadırgar gibi.. soğuktan mustarip  gibi.. sanki hiç yokmuş gibi.. serap gibi..   hayal gibi.. bitmesin denilesi bir rûya gibi.. hüzün gibi geldin.. usulca yanan bir kandil gibi saçıyordun ışk’ı, eski zamanların sâhibi gibi..

vicdânın.. adâletin.. nezâhetin.. hicâbın.. letâfetin ile varlığın mânâsıydın ve mazmûnuydun hatta.. bana seni, yerini.. yurdunu sordular.. cevâbı bende değil, kalbinde ve hüznünde dedim.. ve gözlerinde dedim..

gördüler.. herşey değişti.. zaman değişti.. mekân değişti.. varlık değişti.. mazmûnu değişti.. yokluk değişti.. mazmûnu değişti.. mevsim değişti.. takvim değişti.. sayılar değişti.. harfler değişti.. yönler değişti.. aynalarda bir sûret kaldı.. lütfunun sâyesinde görülenler görüldü.. âgâh olundu.. bilindi.. ve susuldu.. ellere ise bütün bunlar masal geldi.. masal bu dediler, inanmadılar..

göklerden bereket indi.. kelimeler eksildi.. merâmı anlatmaktan âciz kaldı.. beden ve ruh gölgeye dönüştü kerih’ül menzâr bir cavlakî huşûuyla kelepçelendi..

üçe bölündü kâinat.. semâ.. zemin.. rüzgâr.. yağmur.. toprak.. ummân. mevsim.. gece.. gündüz.. aydınlık.. karanlık.. yollar üçe bölündü.. tüm mesâfeler üçe bölündü.. tüm sayılar.. tüm harfler.. tüm kelimeler.. tüm cümleler.. kelâm üçe bölündü.. kelâmın haysiyeti üçe bölündü.. tüm çizgiler.. tüm dualar üçe bölündü.. nefesler üçe bölündü.. ruhlar üçe bölündü.. hayaller üçe bölündü.. rûyalar üçe bölündü.. vuslat üçe bölündü.. hasret üçe bölündü.. korku üçe bölündü.. saadet üçe bölündü.. kalpler üçe bölündü.. üçler üçe bölündü her biri üçe dönüştü.. üç tarih kutsandı.. üç tarih takdis edildi.. üç tarih mukaddes kılındı..

gül dibine üç gül dalı çizildi.. üç gül dalından goncalara muntazır kalındı.. rûyâları görüldü.. kurşun kalemin tozlarından sûretleri çıkarıldı.. evvel sûretlerine  âşk’olundu..

sel gibi aktı gözyaşları da üç kola ayrıldı..

ve...

cevherim silkelenen tozlara.. hasletlerim kendi dibime çökmüş tortulara dönüştü.. varlığım küle dönüştü.. kül bakışlar soldu.. sesim ayrıldı dalgaların çığlığından da,  hayâli terkedilmiş yalının âh u enînlerine dönüştü..

şehir yok oldu.. sokaklar yok oldu.. ışıklar yok oldu.. karanlığa dönüştü.. gökler yok oldu.. yer yok oldu.. yağmurlar yok oldu.. rüzgârlar yok oldu.. kuraklığa dönüştü.. kalem yok oldu.. kâğıt yok oldu.. harfler yok oldu.. kelimeler yok oldu.. cümleler yok oldu.. çizgiler yok oldu.. yokluğa dönüştü...

söz ve tekellüm yok oldu..

ve herşeyi sükût kapladı..

ve kelâm öldü... ve kelâmın mütekellimi ve yazıcısı ve resmedicisi öldü..