Eleştirmen-yazar-yönetmen Vecdi Sayar’la keyifli bir sohbet yapan, mizahın toplum ve sınıflara göre değiştiğini, yaşamın olduğu her yerde karşıtlıkların da bulunduğunu belirten yazar; şöyle devam etti: “Karşıtlık varsa, mutlaka mizah da vardır. İnsan, kime, niye güldüğünün ayırdına varmalıdır. Komiklik ile mizah apayrıdır. Mizah, topsuz tüfeksiz bir silahtır. Vurdu mu yıkar! Diktatörler, her zaman onun düşmanı olmuştur. Ama mizahçılar korkmaz.
Korkmayan mizah, toplumlar için en önemli şeydir.” “Tam da mizahın zamanı” İzmir dışında başka bir kentte, böyle bir festival yapılmadığını, bunun ‘korku’dan kaynaklanabileceğini dile getiren İzgü, ülkede tam da mizahın zamanı olduğunun altını çizdi ve ekledi: “Aziz Nesin, Rıfat Ilgaz ve ben; Akbaba’da çok uzun süre birlikte yazdık. Mizah öyküsü ve romanlarına, sanat gözüyle baktık. Hiçbir ülkenin Nasrettin Hoca’sı, İncili Çavuş’u, Bektaşi’si de yok. Ama günümüzde mizah, gülünüp geçilen, unutulan bir unsur oldu. Hiç kimse, yönetimlere karşı eleştiri yapmıyor. Bugün bir kaçış, korku var.” “Halka borcu ödeyemedim” 98’i çocuklara yönelik, 154 eseri bulunduğunu dile getiren İzgü; “24 de tiyatro oyunu yazdım. İkisi, yabancı ülkelerde oynanıyor; kitaplarım da başka dillere çevriliyor. Bu durum,beni inanılmaz mutlu ediyor. Hele ki çocuk kitapları çevrilince daha da gururlanıyorum. Bu halk, beni üç yıl yatılı okuttu. Yedirdi içirdi; çamaşır, ayakkabı verdi. Halkıma borcumu, hâlâ ödeyemiyorum. Belki de 154 kitabın altında yatan budur.” diye konuştu.
