Başkanı da esir almış, Halilhodziç’in Trabzonspor’da yapmak istediklerinin ne olduğunu anlamak için, kahin olmak gerek! Çünkü, Mayıs ayının başından beri bordo-mavili kulübün teknik direktörü olarak ilan edilen Halilhodziç merkezli olup-bitenlere akılı ile sorgulayıp, makul ve mantıklı bir cevap bulmak mümkün değil. İlk etapta alınan 10’a yakın ismin, neredeyse tamamına “kendinize kulüp bulun” denirken, 4 yıllığı 50 milyon liraya tekabül eden Cordaza gibi bir o kadarı paralar havada uçuşturularak transfer ediliyor.
Bırakın, yeni transfer edilip gönderilenleri, geçen yıl Hami Mandıralı yönetiminde, Trabzonspor’u Avrupa Kupası’na taşıyan kadronun bel kemikleri olanlar bile artık kenara itiliyor.İtenler, itilenlerden iyi olsa neyse..
Örnek mi?
Bursaspor ile yapılan hazırlık maçında beraberliği yine Onur kurtardı. En az 5 net gol vuruşunu önleyerek.. Geçen yıl olduğu gibi..
Önünde , göbekte kim vardı? Halilhodziç’in “olmazsa olmaz” diyerek getirdikleri, Carl Medjina ile Esseid Belkalem.. Kaleci Onur’dan sonra Olcan ile birlikte geçen yılın en formda oyuncusu Mustafa Yumlu ile partnerlerinden olan Aykut Demir veya Mustafa Akbaş ikilisi yerine milyonlar verilerek alınanlar.. Belkalem, beton direk gibi.. Medjina ise “top bana gelmesin” ya da “benden giderse gitsin de nereye giderse gitsin” tercihi ile sahada yer alan biri..Bursaspor maçındaki görüntü bu.. Bu görüntü zaten,yine kaleci Onur için tribünlerin “Bu sezonda sana kaldık koçum. Yine sen kurtaracaksın bizi” demesine neden oldu, olacak da..
HHH
Halilhodziç’in beton direklerini bırakalım da,Mustafa Yumlu gibi,geçen sezon spor basının Fatih Terim’e; “Bu çocuğu gör” mesajı “ gönderecek kadar başarılı olan birisi nasıl kenara itilir ona cevap arayalım. Hiç kimse aramasın! Bunun cevabı yoktur. Bugün defansın göbeğine konanlardan en az 10 gömlek üstün olan bir futbolcunun neden yedek kaldığı sorusuna, makul ve mantıklı bir cevap bulmak, akıl işi değildir de onun için!
Şimdi kalkıp, “Han Janko, ha Cordoza. Henrique’yi mumla arayacağız” diye de yazacağım ama, birileri, “Hemen başladın” diye yaygara koparıp, “Ne kadar sabırsızsın” diyecekler diye şimdilik susuyorum. Ama, zaman çabuk geçer. Çok değil, 4-5 hafta sonra buluşuruz, konuşuruz. Yine de, “İnşallah benim düşündüğüm gibi olmaz” diye dua etmiyor da değilim. Çünkü öyle olursa, alim Allah, Trabzonspor’un sonu hiç ama hiç iyi olmaz.. Bu akşam göreceğiz..
