Henüz yeni dünyaya geldiğinde bir bebek, bütün dünyaya gelememişler adına, aldığı her nefesten utanır.
Küçük bir çocuk meselâ, bir çift akran göz gördüğünde çekinceli ve korkak, pek düşünceli anne ve babasının eline tutuşturduğu oyuncaktan utanır...
Öğrenciyken insan okul yıllarında, cevâbını bildiği suâli yanıtlamaktan utanır bilmeyen arkadaşlarının yanında…
Yaşlı bir amca selâmından utanır ahbâbıın elinden düşüremediği bastonunda yere düşmemek için…
Hâlâ nefes almaya devam eden bir insan, hâlâ yaşıyor olmaktan utanır bir insanın son nefesini verişine şâhit olduğunda…
Utanır insan!
İnsan olan utanmalıdır da!
Fakîr olan adam utanmak zorunda değildir hiçbir zaman! Lâkin zengin insan utanmalıdır, zenginliğinden utanır pek belli edilmemeye çalışılmış fakîr bir adamın fukarâlığında…
Gözlerinden utanır insan, tanımadığı bir kola girmek mecburiyetinde olan bir âmâya rastladığında, sırf sıradan bir caddeden karşıya geçebilmek uğruna…
Verebilme imtiyâzına sâhip olan el, utanır almak zarûretine sahip olan ele elini uzattığında…
Dümdüz, dimdik ve olduğunca hızla adımlarla, hayatın hızına yetişebilmek maksadıyla yürüyen ayaklar, aksayan bir insan gördüğünde yürüyüşünden utanır…
Mutlu bir insan, tebessümünden utanır, ağlayan bir adamın göz yaşlarında…
Utanmak zorundadır insan!
Tok yatan adam, yediğinden utanır gecenin zifiri karanlığında tek bir komşusu dâhi aç yattıysa…
Gün gibi tertemiz olan, aldığı abdestten utanır yere basarken…
Hakîkatten ve Hâkk yolundan sapmayan bir adam; kıyâmdan, rükûdan, secdeden utanır…
Teslîm olan tüm varlığıyla, isyân edenden utanır inkâr edenin tüm alçaklığında…
Utanır insan olan!
İyiler iyiliğinden utanır kendilerine kötülükle mukâbele edenlere iyilik ederken…
Bilen adam bildiğinden utanır âhmakların arasında âhmaklar hiç durmadan konuşmaya devam ederken…
Hayatında bir kez bile doğruluktan şaşmayan bir insan, gözlerinin içine baka baka söylenen yalandan utanır…
Cesur bir adam, meydana çıkmaya utanır korkak bir düşmanın karşısında ve ileriye atılmaya korkakların arasında…
Güzel olan olanca güzelliğinden utanır çirkinliğin karşısında…
Sevdiğine canını verecek kadar bağlı olan bir adam, sevdiğinin ihânetinden utanır mesela kendi payına…
Âşık aşkından utanır mâşukun yüzüne bakar iken…
İnsan utanmak zorundadır!
Ve utanan insan, son nefesinde, utanç duyacağı tek bir âna dâhi sahip olmayacaktır hayâtında…
