Bilge lider diyorlar ona!  Âkademisyen olduğundan mı yakıştırdılar bu lâkabı yoksa zaman zaman ortaya koyduğu, bir abaküs yardımıyla da yapılabilecek matematik hesaplarından mı bilinmez..
Ülkücü hareketin liderliğini devralmasının akabinde, 1999 seçimlerinde MHP’nin yaptığı sıçrama ile ülkücülerin fikrini iktidara taşıma yolunda doğan bir umudun tetikleyicisi..
Süregelen yıllarda, aynı umudun sistematik olarak nasıl kademe kademe yok edileceğinin, siyaset okullarında ders olarak okutulacak düzeyde örneklerinin yaşandığı bir filmin başkahramanı o!
Sevenleri de çok hocanın, Türk milleti, Türk devleti için yaptıklarını bir çırpıda anlatabilecek olanları da çok.. Lâkin bunlar anlatılırken kullanılan argümanlar yaptığından ziyade, pek de hissedilmeyen yan etkilerinin faydaları anlatılmak mecburiyetinde kalınıyor genelde..
Sevmekle de olmaz ya bu iş, inananları yapmak istediklerini ve yan etkilerini anlata dursun, ben yalnızca yapmadıklardan bahsetmek niyetindeyim..
Yapabilecek kudrete sahipken, yapamadıklarından bilge liderin..
İktidar ortağı olduğu dönemde yakalanarak Türkiye’ye getirilen teröristbaşının kellesinin alınmayışına dâir verilen karara muhalefet etmek yerine, en azından hükümetten çekilerek tavrını ortaya koyabilecekken sessiz kalıp, bir nevi buna ortak oluşunu bilmeyen kalmadı..
Kendi fikrine mensup bir cumhurbaşkanı adayı çıkartmayı geçelim, sonraki yıllarda terör mahkûmlarını özel afla salıveren Ahmet Necdet Sezer adım adım cumhurbaşkanlığı makamına yürürken, inisiyatif kullanarak aday olmak isteyen Sadi Somuncuoğlu’na yapılan terbiyesizliği hatırlayanınız var mı? Yahut Sadi Somuncuoğlu ile kaset sahibi divan üyelerinin ve vekillerin arasında nasıl bir kalite farkı olduğunu anlayabileniniz var mı?
Lâkin, Hüsamettin Özkan ve İsmail Cem’in başını çektiği vekillerin istifasıyla hükümeti güvenoyundan düşürdükleri bir dönemde, başbakan olup bebek katilini daha sonraları seçim meydanlarında fırlattığı ipte sallandırabilecek imkâna sahipken, erken seçim kararı alarak Türkiye’nin son on yılına damga vuracak ve milletin de dinine mâl olacak bir yolsuzluk, yüzsüzlük ve ahlâksızlık iktidârının temellerini kendi elleriyle attığını da idrâk etmeyen kaldı mı?
Mevcut iktidar Türkiye Cumhuriyeti’ni yavaş yavaş bir aile devleti, bir arkadaş çevresi, bir kabile devleti hâline getirirken buna engel olmak yerine Meclis’e girerek Abdullah Gül’ü nasıl Cumhurbaşkanlığı makamına taşıdığını gördünüz mü?
Şike yasasıyla ilgili AKP’deki bölünme ve huzursuzluklardan çok hislenmişti bilge lider, çok rahatsız olmuş ve bu durumu Türkiye için çok tehlikeli bulmuştu. Ve bu hislerini de şu sözleriyle kamuoyuyla paylaşmıştı:
“Meclis’teki hükümet olma alternatifleri sağlıklı bir hükümetin oluşumuna uygun bir sayısal desteği sağlayacak durumda değil. Hal böyle olunca Suriye ile gerginliğin, İran tehdidinin, Orta Doğu’da yeniden düzenlenmenin, bölücü terörle ilgili faaliyetlerin operasyonlarının yoğun olduğu bir ortamda bir siyasal krizin, iktidar olmuş bir partinin çatlamasıyla yaratması Türkiye’ye büyük zarar oluşturur. Çünkü Meclis’in bugünkü tablosunun içinde -çatlamanın büyüklüğü ne olursa olsun- istikrarı tekrar kurabilecek bir hükümet çıkartmak kısa dönemde mümkün gözükmüyor.”
Peki o zaman siz neden varsınız, neden adınız muhalefet partisi, neden alternatif olma iddiasındasınız diye sordunuz mu?
Gezi Parkı olayları sırasında meşhur sükûnetini muhafaza ederek, iktidara can suyu oluşunu da bir kenara bırakalım..
Seçim var önümüzde! Türkiye’nin başşehrinin belediyesini Melih Gökçek gibi bir oluşumun ellerinden, memleketi ise yine çok ehemmiyetli bir psikolojik eşiği kaldırarak, devleti kendi şahsî mülkü hâline getiren bu yolsuzluk iktidarından kurtarabilecek imkâna sahipken, Mansur Yavaş gibi bir değeri makam hırsından ve korkusundan nasıl kurban ettiğini aklınız alıyor mu?
O, tarihe yaptıklarıyla değil, yapmadıklarıyla; yapabilecekken yapmadıklarıyla geçecek..
Belki de bilge lider böyle olunuyor, belki bu yüzden bilge lider diyorlar ona..
Ve biz anlıyoruz ki bilge
lider doğulmuyor, bilge lider olunuyor...