Ölümü uykuya benzetmeyin. Uyuyunca ölmekten korkabilir ve uyumaktan kaçınmaya başlayabilirler.
Tanrı çok sevdiği için yanına aldı gibi açıklamalardan kaçının.Çocuk çok sevilen herkesin öleceğini düşünüp kaybetmekten korkabilir.

Ölümü anlatırken uzun bir yolculuğa çıktı , hasta olduğu için öldü ifadelerini kullanmayın. Yolculuğa çıkmaktan kaçınmaya veher hastalıktan korkmaya başlayabilir.

Çocuklara ölen kişinin yüzünü göstermeyin. Travmatik bir etki yaratabilir. Gençler çok istiyorlarla ve baş edebileceklerini hissediyorsanız ölüyü görmesine izin verebilirsiniz.

Özellikle çocukları aşırı ağlamaların, bağrışların, feryatların olduğu ortama sokmayın. Kendisini güvende ve rahat hissedebileceği bir yetişkinin yanında olmasını sağlayın. Bu dönemde bu ortamdan uzak olsun diye tanımadığı kişilerin yanında bırakmayın. Başka bir şehirdeki akrabanın yanına göndermeyin. Yas sürecini yaşasın. Gençlerde ise durum farklıdır. Onlar da yetişkinler gibi cenazeye katılabilirler. Onların ölen kişiyle vedalaşmalarına izin verin. Böyle dönemlerde gençlere en büyük desteklerden biri de akranlardır. Onlarla olabileceği ortamlar yaratın.

Kendi duygularınızı saklamayın. Hem çocuklar hem de gençler duyguların dışa vurulmaması gerektiğini düşünmesinler. Konuşulmadan kapatılan,saklanılan ya da geçiştirilen duygular daha zarar verici olabilir. Aynı zamanda yalnız olmadıklarını, sizinde aynı üzüntüyü yaşadığınızı fark etsinler. Fakat özellikle çocuklarınıza tüm üzüntünüze rağmen var olduğunuzu ve destek olacağınızı hissettirin.

Ölen kişiye ait eşya, fotoğraf v.b. şeyleri ortadan kaldırmayın. Doğal halinde kalsın. Hatta çocuğunuz istediğinde fotoğraf albümlerine birlikte bakabilir ve hakkında konuşabilirsiniz. Bu süreci zor geçirmesine neden olmaz. Tam tersi yas sürecinde bu paylaşım daha iyi gelebilir. Ölüm sonrasında aşırı koruyucu bir tutum sergilemeyin.