Şanghay İşbirliği Örgütü veya uygulamada Şanghay Beşlisi, Çin Halk Cumhuriyeti, Rusya, Kazakistan, Kırgızistan ve Tacikistan'ın 1996 yılında oluşturdukları bir yapılanmadır. 2001'de Özbekistan'ın katılımıyla üye sayısı altıya çıktı. Bu örgütün altı üyesinde de demokrasi ayıbı var.

Şanghay, Batı Demokrasi anlayışı ile uyuşmuyor.

ABD'de bulunan Özgürlükler Evi 2016 raporuna göre, insan hakları ve demokratik özgürlükler açısından yaptığı anketler sonucuna göre Şanghay ülkeleri içinde yalnızca Kırgızistan kısmen özgür, diğere ülkeler ise özgür değil. (Aşağıdaki tablo.)

******************************************************

Freedom House Şanghay Ülkelerinde İnsan Hakları ve

Demokratik Özgürlükler Durumu

-----------------------------------------------------------------------------

                     Toplam        Özgürlük

Ülke                Puan          Durumu

--------------    ------------     --------------------

Rusya              22            Özgür Değil

Çin                   16            Özgür Değil

Kazakistan      24            Özgür Değil

Kırgızistan      38            Kısmen Özgür

Tacikistan       16            Özgür Değil

Özbekistan       3            Özgür Değil

-----------------------------------------------------------------------------

Kaynak: 2016 Raporu

********************************************************

Gerçekten bu ülkelere tek tek bakarsak, çoğunda  dikta rejimler hakimdir.

Söz gelimi Rusya'da Vladimir Vladimiroviç Putin; 1999-2000 yılları arasında Başbakanlık, 2000-2008 yılları arasında Başkanlık, 2008-2012 yılları arasında tekrar Başbakanlık görevini üstlenmiştir. 7 Mayıs 2012 yılından bu yana tekrar başkandır. Putin 2008-2012 yılları arasında anayasa gereği üçüncü defa başkan olmadığı için, yerine gölgesi gibi başbakan Medvedev'i seçtirmiş, sonra 2012 yılında yeniden başkan olmuştur. Yani 17 senedir kendisi ve Medvedev Rusya'yı yönetmektedir.

Putin'in anti demokratik uygulamaları içinde, Rus oligarkları çeşitli suçlamalarla mahkûm ettirmesi ve bir kısmını yurt dışına kaçmaya zorlaması dünya kamuoyunda çok tartışılmıştır. Ayrıca bir Rus  muhalefet liderinin aydınlanmayan şüpheli ölümü de demokrasiye gölge düşürmüştür.   

Çin'de siyasi anlamda demokrasi yoktur. Tek parti olan Çin Komünist Partisi (ÇKP) hakimdir. Ulusal Halk Kongresi üyeleri ÇKP tarafından seçilen temsilcilerden oluşmaktadır. Genel seçim uygulaması yoktur.

Devlet yönetiminin en yetkili organı ÇKP Merkez Komitesi'ne bağlı olan Politbüro Daimi Komitesi'dir.

Nazarbayev 24 Nisan 1990 yılında Kazak SSC Yüksek Sovyeti tarafından Kazakistan'ın ilk Cumhurbaşkanı seçildi. 1 Aralık 1991'de Nazarbayev ilk devlet başkanı seçildi. Görev süresi 1996'da bitecek olmasına rağmen referandumla 2000 yılına kadar uzatıldı.

2005'te Kazakistan'da halk oylamasıyla yapılan devlet başkanlığı seçimlerini  yine Nazarbayev kazandı. 2015 tarihinde yapılan seçimde de Nazarbayev  kazandı. Ne var ki 15 Ocak 2012'de yapılan parlamento seçimleri için AGİT (Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı) seçimlerin yeterince demokratik olmadığını açıkladı.

Kırgızistan, 1991'den beri cumhurbaşkanı değişen ve çok partili sisteme geçerek, Jogorku Keneş'te (Meclis) muhalefetin temsil edildiği tek bölge ülkesidir. Ancak insan hakları ve demokratik özgürlükler açısından eksik bir demokrasiye sahiptir.

Tacikistan 1990 ile 2000 yılları arasında, iç çatışmalar yaşadı. 1995 yılındaki seçimlerde Tacikistan Komünist Partisi  iktidar oldu. İktidarı 2005 yılına kadar sürdü. 2005 yılında Demokratik Toplum Partisi iktidar oldu.

Bugün Tacikistan'da yolsuzluk, suç oranındaki artış, ekonomik bozulmalar, Afganistan'dan Avrupa'ya yönelen uyuşturucu ticaretinde transit geçiş noktasında olması gibi etkenler, ülkenin en önemli sorunlarıdır ve ülke demokrasisine zarar vermektedir.

2001 yılında üye olan Özbekistan'da ise İslam Abduğanıyeviç Kerimov, 1990  yılından beri, yani 26 yıldır Devlet Başkanıdır. Özbekistan'da Dünyayı rahatsız eden bir iddia, bu ülkenin muhalif güçleri 'terörist' diye tanımlamasıdır.

Sonuç; çağımızda toplumlar için demokrasi, ekmek su kadar önemlidir. Dünya siyasi konjonktüründe, emperyalist ülkeler kendi çıkarları için kullansa da emokrasi tırmanıştadır.