Ancak Osmanlı’ya gelinceye kadarki tarihî mirasın daha iyi anlaşılması için İslâm öncesi ve İslâmî dönemdeki hanedan üyelerinin eğitimlerine de değinilerek Türk tarihi boyunca hükümdar yetiştirme yöntemlerindeki anlayış, uygulama ve metot alanındaki değişim ve süreklilik göz önüne serilmiştir. İyi bir yöneticide bulunması gereken özellikler toplumdan topluma ve zamandan zamana değişse de temel bazı hususlar ortaktır. Osmanlı sisteminde padişah çok önemli siyasî ve dinî yetkilerle yönetim hiyerarşisinin en üst noktasında bulunur. Hâliyle padişah namzedi şehzadelerin aldıkları eğitimin niteliği, yalnız hanedanın değil aynı zamanda milletin ve devletin geleceği üzerinde de doğrudan etki gücüne sahip, dikkatle incelenmesi gereken bir mevzudur. Bu sebeple Osmanlı tarihinin layık olduğu şekilde anlaşılabilmesi için şehzade eğitiminin tarihî süreç içerisinde nasıl bir değişim ve dönüşüm yaşadığını bilmek gerekmektedir. Kitaptaki konu başlıklarından bazıları şöyle:
* Türklerde Devlet Başkanının (Han, Hakan, Kağan, Sultan) Özellikleri.
* Osmanlı Öncesi Türk Devletlerinde Hanedan Üyelerinin Eğitimi.
* Klasik Dönemde Şehzade Eğitimi
* Eğitime Etki Eden Faktörler n Uygulamalı Eğitim: Sancağa Çıkma
* Kafes Sisteminde Eğitim *Değişime Giden Yol.
* Kafes Hayatının Sonu.
* Gelenek ve Yenilik Kıskacında: Bir Şehzade Nasıl Yetişmeli? * Şehzadelerin Doğumu ve Anneleri * Daye ve Kalfalar, Lalalar
* Eğitim-Öğretime Başlama: Âmin Alayı ve Bed’-i Besmele Töreni.
* Sultan Abdülaziz’in Avrupa Seyahati ve Şehzade Eğitimine Yansımaları.
* II. Abdülhamid Dönemi (1876-1908) ve Okulda Eğitim.
* Abdülhamid’in Hanedan Okulu: Mekteb-i Âli.
* Şehzade Hocaları.
* Şehzade Hocalarının Ödüllendirilmesi n Harbiye ve Mekteb-i Sultani.
