Eskiden Diyarbakır Türkiye’nin ilim ve sanat yuvasıydı. Şairler, alimler ve yetmedi evliyalar yetiştirirdi. Sizin tanıdıklarınızdan birkaç isim Cahit Sıtkı Tarancı (35 yaş şiiri), Ziya Gökalp, Süleyman Nazif, Ali Emiri, Gülşeni hazretleri...
Buraya yazsam yazının tamamını kaplar. Bunların çoğu Kürt kökenliydi. Ama bu ne övünmek, ne de yerinmek için bir bahane olurdu. Herkes kökeni ile değil, yazdığı ve yazacağı eserlerle meşguldü.
Şimdi hale bakın, bir Diyarbakır milletvekili kendilerinden başka bütün etnik Türk vatandaşlarını Türkiye’den kovuyor. Başka biri cinayet işlemeye kalkışıyor. Kendini savunmak için de, “çekseydim gözünün ortasından vururdum” diyor. Bu hale nasıl geldiğimizi biliyorsunuz değil mi? Etnik kışkırtıcılık Türkiye’yi lumpen tavra sürüklemiştir. Batılılar sevinçtin ellerini ovuşturuyorlardır. Muhayyel İsrail Krallığı adına ne facialar yaşanıyor!
Başbakanın söyledikleri
bizde var mı?
Başbakan Macaristan’da öyle bir konuşma yaptı ki hayretten ağzım açık kaldı. Batılı liderlere önerdiği şu ilkelere bakın:
“Barışa inanıyoruz...”
Şimdi Suriye’yi hatırlayın. Suriye’deki iç savaşı çıkaran destekleyen kim?
“Adalet duygusunun zedelenmesi”
Ağzına kadar dolu hapishaneleri düşünün ve uydurma belgelerle 5 senedir tutuklu olan gazeteci ve subayları hatırlayın, özellikle köküne kibrit suyu damlatılan komutanları.
“Mezhepler, dinler arası ayrım yapmak”
Kılıçdaroğlu’nun Aleviliğini mitingde söyleyerek gülmek ve kalabalığıda güldürmek unutulur bir şey değildi.
“Ahde vefa bazı liderler tarafından çiğnendi.”
Memleketinin tarihine, İstiklal Savaşı kahramanlarına, ülkeye hizmet etmiş eski iktidarlar ve liderlere... Hangi ülkede vefa gösterilmedi. Bu ülkeyi tanıyacaksınız, çünkü Türkiye’dir. Ayrıca eski dostlar ve komşular ve Müslüman liderler olan Kaddafi ve Esad’a gösterilmeyen vefalar boynumuzda vebaldir hatırlayın.
***
Biz Avrupa Birliği’ne yük olmayacak, onun yükünü paylaşacakmışız, nasıl?
Yük paylaşmaktan ve taşeronluktan bıkmadık mı? Ne zaman bağımsız, özgür ve kendi menfaatlerini düşünen bir ülke olacağız.
