Yeryüzünü ’kutsal kitaplarında’ anlatılan efsaneler doğrultusunda yeniden dizayn etmeye çalışan kavmin bilinen geleneksel taktiklerinden biridir.

Etkinlik sahasına dahil ettikleri ülkeleri ‘kontrol altında’ tutabilmek veya ‘istedikleri tavizleri’koparabilmek için önce o ülkelerin başında her daim ‘Demokles’in kılıcı’ gibi sallandırabilecekleri ‘yapay’ bir mesele icat ederler.

Sonra, hedef ülkeyi sıkıştırıp istedikleri tavizi koparmak için aslında ‘kendi hesaplarına’ çalışan bir takım ‘kötü adamlar’ vasıtasıyla, uluslararası platformlarda o meseleyi ‘tasarılar’ ve ‘teklifler’ halinde ısıtıp ısıtıp gündeme getirirler.

Köşeye sıkışan devletler, başlarına örülmek istenen çorabı engellemek amacıyla, çareyi ‘arabulucu’ olarak nitelendirilen ‘iyi adamlara’ başvurmakta bulurlar.

İyi adamlar, her nedense genelde Amerika’daki ‘Yahudi lobisinin’ mensuplarıdır.

‘Hesabın’ ödendiği yer ise İsrail’dir.

Önce hizaya getirilen ülkelerden ‘istenen bütün tavizler’ birer birer koparılır.

Ardından, hemen Yahudi lobisine mensup ‘arabulucular’ devreye girerek, ‘sözde’ yoğun bir faaliyet neticesinde ‘kötü adamları’ ikna ederler.

Nihayet gündemdeki tasarı ve teklifler, ‘yeni bir tavizin koparılması’ için beklenen güne kadar ‘geçici olarak’ rafa kaldırılır.

Ne kadar da akla ve hayale sığmayacak bir ‘komplo teorisi’ değil mi?

İnanılmaz, ama ne yazık ki gerçek.

*  *  *

Türkiye’nin başına musallat olan ‘Ermeni soykırımı’ da işte böyle bir ‘yapay’ meseleden başka bir şey değil.

Her ne zaman Türkiye, bölgesinde ’kendi iradesi’ ile hareket etmeye kalkışsa, İsrail hemen soluğu Amerikan Kongresi’nde alıveriyor.

Bir anda ‘ABD’nin soykırım tasarısını kabul edip etmemesi’ gündeme geliyor.

 “Ha bugün, ha yarın”, “geçti geçecek”  derken, iyice köşeye sıkışan Türkiye, yana yakıla Amerika’daki Yahudi lobisinin kapısını çalıyor.

Yahudi lobisinin, devreye girmek için ortaya koyduğu nihai şart, genelde hep şu oluyor:

-“İsrail ile anlaşın, öyle gelin.” 

Bir süre sonra İsrail ile Türkiye arasında ‘diplomatik trafik’ hızlanmaya başlıyor. Ankara ve Tel-Aviv arasında gerçekleştirilen ’üst düzey’ ziyaretlerin arkasından, kapalı kapılar arkasında ‘ikili anlaşmalar’ imzalanıyor.

Türkiye’nin bölge ülkeleri ile kurmaya çalıştığı ‘karşılıklı çıkarlara’ dayalı ilişkiler, yeniden ‘düşmanlık’ ekseninde gelişmeye başlıyor.

Ve gergin bekleyiş mutlu son ile noktalanıyor:

ABD Kongresi’ne sunulan ‘Ermeni soykırımı’ tasarısı,  “Kusura bakmayın, bir yanlışlık oldu”  denilerek geri çekiliyor.

İlişkiler yeniden ‘normale’ dönüyor.

Ta ki yeni bir taviz talebine kadar.

*  *  *

‘Soykırım iddialarını’ bizzat tanıma kararı alan Amerika’daki Yahudi lobisinin önde gelen temsilcilerinden Abraham Foxman aynen şöyle diyor:

-“Son dönemde Ermenilerin yaşadığı faciaları yeniden gözden geçirdik. Tekrar düşündüğümüzde bu eylemlerin soykırıma tekabül ettiğini gördük.” 

Abraham Foxman kim?

Yahudi lobisinin Amerikan Kongresi üzerindeki en etkili kuruluşlarından birisi olan ADL’nin direktörü.

Hani iktidara geldiği dönemde Tayyip Erdoğan ile Washington’da yan yana pozlar verip, ‘Yahudi cesaret ödülünü’ takdim eden şahıs.

Öyle görülüyor ki İsrail, İran ile son zamanlarda başlayan ‘diplomatik yakınlaşma’ çabalarından geri adım atılması için Türkiye’yi sıkıştırıyor.

Ama bir şey daha talep ediyor:

-“Yahudi düşmanlığı yasaklansın.” 

İsrail, bir taraftan ‘arabuluculuk’ oyununa devam ederken, diğer taraftan, medya aracılığıyla kendi lehinde kamuoyu oluşturmaya çalışıyor.

İsrail misyonerliğine soyunan bir kalem erbabının ‘satır aralarında’ verdiği şu mesaj oldukça dikkat çekici.

-“Türk-İsrail ilişkilerinde İsrail’in hep sözünü tutan bir devlet olduğunu gördük.

İsrail, arkadan dolanan, pusu kuran, ikili oynayan bir devlet değildir. Türkiye, İran, İsrail ve Orta Doğu politikalarına din eksenli değil, bu açıdan bakmalıdır.

İsrail düşmanlığına izin verilmemelidir.” 

*  *  *

Amerika’nın kalbi olan Beyaz Saray’a birkaç yüz metre ileride Yahudi Soykırım Müzesi’nde sergilenen ‘uydurma’ bir haberde, Alman devlet adamı Adolf Hitler’e mal edilen şu sözler yer alıyor: