Kayıtsız kalınmaması gereken bir insanlık suçu işleniyor Gazze’de. Kendi haklarına kartal, başkasının haklarına sıra geldiğinde karga olan dünyanın büyük güçleri üzerlerine ölü toprağı serpilmişçesine sessizler...
Filistin’deki bu vahşeti, zulmü ve ölümleri acaba nasıl algılıyorlar, Hollywood stüdyolarında çekilen bir film izler gibi mi? Muhtemelen öyle ki bu vahşet hâlâ sürüyor. Ahtapot bombalarının yaktığı, kavurduğu kol, bacak ve kafalar bir film sahnesinde dahi içimizi burkmaz mı? Gel gör ki; bu soykırım bir film değil gerçek.
Hitlerin vahşetini yaşayanların vahşeti bu. Onları destekleyen, akan kana dur demeyen büyük güçlerin vahşeti. En acı tarafı da savaşın ne demek olduğunu dahi bilmeyen küçük çocukların, bebeklerin ölümü. Acaba tarihten ders almayanların kendi çocukları konu olduğunda bir başka türlü mü algılanır, izlenir bu FİLM?
O bombaları atan ya da attıran güçler, hiç düşündüler mi ki; çocuklar dünyanın her yerinde çocukturlar, masumdurlar, saftırlar. On günden bu yana manşetlerden inmeyen öldürülmüş küçük çocukların, bebeklerin resimlerine bakarken insan olmanın ağır yükünü taşıyamıyor, utanıyor, utanıyorum. Filistinli çocuklara seslenmek istiyorum bir şiirimle, seslenmek istiyorum tüm dünyaya...
Ve diliyorum ki en kısa sürede biter bu insanlık ayıbı.


Evren’in gözyaşları
Bir akşam üstüydü gün doğar gün ölürdü
Büyürdü çocuklar düşlerimde
Büyürdü tutunup umutlarına yarınlarına

Işık olurdu yüz denen aynalar sevdalarına
Bir akşam üstüydü Filistin’de atıldı bombalar
Çocuklar doğmuştu umut umut
Çocuklar gözlerinde dünya küçüldü
küçüldü büyük sandıkları adamlar çocuklar öldü.

Gittiler bilmedikleri bir yere gittiler büyümeyen ışıklar söndü
Ne olur kıymayın çocuklara
Akmasın evren’in gözyaşları çatılmasın kaşları
Çığlık çığlık haykırdılar sevgiyi yarınlara
Ne olur yakmayın yarınları
Bir akşam üstüydü Filistin’de
Kan kırmızı güneşler öldü.

Çocuklar bu sevgisiz dünyada kaldılar
Ne sevmeyi öğrendiler, ne de sevgiye doydular
Onlar sadece çocuktular ne mi oldular? öldüler öldürüldüler!!!