Anneler çocuklarıyla ilgili bir psikoloğa geldiklerinde eğer birkaç sorun varsa bu sorunların içinde arkadaşlarıyla oynamıyor, yalnız oynuyor bu beni üzüyor ve korkutuyor biçiminde açıklayıcı bilgiler verirler. Özellikle bu bilgilerle birlikte çocuklarının yalnız başlarına da mutlu, keyifli huzurlu bir şekilde oyun oynayıp oynamadığına dikkat etmezler. Büyük şehirlerde kişilerin apartman da oturma düzeninde yalnız olduklarını, yalnız oturmaya başladıklarında başkasının gelip arkadaşlık kurmasından rahatsız olduklarını biliriz. Arkadaşlık kurmak isteyen işiye kızarlar, olmaması gereken bir davranışta bulunuyormuş gibi ayıplarlar. Böyle durumlarda arkadaşlık kurmak isteyen ısrarcı olmalı, bu takdirde ilişki başlayabilir.Eğer arkadaşlık kurmak isteyen işi ısrar etmiyorsa bu girişimi kısa sürede biter ikinci bir girişim yapmaya cesareti uzun bir süre hiç olmaz. Yalnız yaşayan kişiler pek çok zaman rahat ve huzurlu olduklarını söyler. Bununla birlikte yalnızlığın çok acıtıcı mutsuz edici, değersiz hissetmelerini sağlayan bir durum olduğunu anlatırlar. Değerli bir eş olsaydım şu anda yalnız olmazdım diye espriye de vurarak söylerler. Yalnızlık kişinin seçtiği bir seçim değil zorunlu olduğu bir durum gibi algılanmamalı, kişi yalnızlığının keyfini çıkartabilmeli ancak birlikte olacağı kişileri seçmekte ve bu kişilere kapılarını açmak konusunda istekli olmalıdır. Yalnızlıklat ürktüğü için çevresinde bir sürü çıkarcı kişiyle iletişim halinde olmak ona acı verecektir. Böyle durumlarda psikoloji yardım almalı, gerçeğe uymayan, onu mutsu eden süreçlerden kendisini çıkartmayı bilmelidir. Dışarıdan gelen baskıların etkisinde kalmamalı kendine hizmet edebilecek ne varsa buna kendisi karar verebilmelidir. İlişki konusunda kendisinin yapabileceği şeylerin sınırını çizmektedir psikologla görüşmek onu doğru bir noktaya götürebilir. Hayatın bir süreç olduğunu bilerek zamanı ve yaşamını en iyi şekilde kullanması konusunda doğru kararları verebilmelidir. Bu kararları verirken mutlu olup olmadığını kendine sık sık sorabilmelidir.