Yazının başlığını okuyan aklı evveller, kelimeleri cımbızla seçenler, asker düşmanlığı yaparken; düşmana askerlik edenler ve de Cumhuriyetin kuruluş felsefesine karşı çıkıp, o değerleri yok etmek için uğraşan, en önemlisi "kuyruk acısı olanlar", "Vay! Yine postal yalayıcılığı tutmuş... Darbecileri savunuyor" diye işin kolayına kaçacaklardır. Ne de olsa akılcı değil, nakilcidirler. Okumaz, araştırmayı yorumlamazlar. Biat kültüründen dolayı sorgulayamazlar. Tarihi fesli deli Kadir'den öğrendiklerinden gerçekleri kabullenmezler.

Asker kitapları aslında yeni değil... Cumhuriyeti kuran irade olan Türk askeri, döneminin cehalet devrine rağmen en iyi yetişmiş kişilerdi. Askeri okullarda devrin en iyi eğitimini aldılar. Nitekim Mustafa Kemal Paşa ve arkadaşları en az 3-4 yabancı lisanı okuyup, konuşurdu. Enver Paşa ise 7 dil bilirdi. İslamcı ideolojinin cahil takipçileri ile "Sağ kafa"nın acımasızca eleştirdiği, dahası Menderes döneminde "asker kaçağı" yaftası yapıştırdıkları İsmet Paşa, Cumhuriyetin 3 lisan bileni olarak Lozan'da Türkiye'nin haklarını sonuna kadar savunan kişidir. Lafa gelinde "dedemizin mezar taşını okuyamıyoruz, harf devrimi ile bir gecede cahil kaldık" lafzını düşünmeden sarf eden cahil oğlu cahiller, öve öve bitiremedikleri Osmanlı da okuma-yazma bilenlerin yüzde 2 bile olmadığından da habersizdirler. Osmanlı'dan kalan borcun sadece pamuk, üzüm, incir, buğday, nohut, mercimek ihraç edilerek ödendiğinden bi haber kara cahiller şimdileri utanmadan arlanmadan "Osmanlı borçlarına da resi ödedi" diyor ya zeka seviyemizle resmen alay ediyorlar.

Bu gün "kağıttan kaplan" yakıştırmaları ve darbecilikle suçlanan askerin dünyadaki "peygamber ocağı" deyimi tektir. Kendilerini müslüman zannedenlerin "Mehmetçik" diye bir deyimi hiç olmamıştır. Türkiye Cumhuriyeti her alanda kurulurken "asker ile nefes almıştır..."

Bu gün devasa teknoloji ile yapılan yolları, tünelleri, demiryolu, limanları, havaalanlarını Türk askeri kazma-kürekle inşa etmiştir. Günümüzde çatır çatır yakılan, yabancı maden şirketlerine peşkeş çekilen ormanlarımızın fidanlarını yine asker dikip, sulamış ve büyütmüştür.

Cumhuriyetimizin ilk öğretmenleri de askerdir. Asker ocağında okuma yazma öğrenen "eğitmenler" Köy Enstitülerinde hem amele gibi çalışmış hem de öğretmenlik yapmıştır. 1960'lı yıllara kadar köylerde tuvalet yoktu. Dizanteri hastalığından ölüyordu insanlarımız. Köylerde cami yoktu diyen güruh, insanların tuvaleti olmadığını neden seslendiremez. Hani temizlik imandan gelirdi. 1990'lı yıllara kadar ehliyet sahiplerinin yüzde 70'i asker ocağında şoförlük kursunu bitirip araç sürmeyi öğrenmiştir.

Avcılar Kulubü gibi yalanın bolca atıldığı mekanlarda "Emir eri efsanesi"ni, yeni nesil bilmez. Emir eri denilen Anadolunun kavruk gençleri asker ocağında sünnet olan, okuma yazma öğrenen, boyacılık, nalbantlık, marangozluk, demircilik, çaycılık, garsonluk, ahçılık her şeyden önce medeniyetle tanışan kişilerdi. Şehri ilk defa gören o cahil çocuklar, yüzbaşıların, binbaşıların, albayların yanında "adam olmayı-medeniyeti" öğrendi. Temizliği, hijyeni, kadın-erkek eşitliğini, Cumhuriyetin kazanımlarını öğrenip, komutanlarının referansı ile ilçelerinde kaymakamlık da evrak memuru, çaycı, okullarda hademe, köylerde bekçi, sıhhıyeci (sağlık memuru) oldular. Elini, yüzünü yıkamayı, taharet almayı, traş olmayı, giyinip kuşanmayı öğrendiler.

Neymiş efendim: "Cumhuriyetin Yakobenleri askeri dayatmış. Askeri doktorlar, asker ressamlar, asker sanatçılar, asker sporcular, asker öğretmenler ve asker yazarları ön plana çıkarmışlar!" Öyle mi? Be hey cahil! Askerin dışında günlük ihtiyaçları karşılayabilecek kişiler vardı da sürgüne mi gönderildi? Hapislere mi tıkıldı?

Tam askerlerin yazdıkları kitapları yazacaktım nerelere gittik. Cumhuriyetin matematik, geometri kitaplarının yazarı da Mustafa Kemal Paşa'dır!.. Mustafa Kemal'in askerlerinin kitaplarını yazmak üzere, sevgi ile kalın...