Söylenenlere, yazılıp çizilenlere bakıyoruz, Trabzonspor’u bu hale düşürenler de, düşmesini seyredenler de, “artık işi ele alma zamanı geldi” diyenler de, kulübün her haliyle iyi bir durumu olmadığını beyan ediyorlar. Zaten cümle alem de biliyor en son UEFA’da öğrendi!

* * * 

2 ay öncesine kadar bu garabetten hep birlikte hareket edilerek, ben diyeyim “belki”, siz söyleyin “ancak” çıkabileceğine inananlar, vakti gelince ne oldu da, adeta “ben var Trabzonspor var. Ben yok Trabzonspor yok” der hale geldiler.

* * *

Geldiler gelmesine de, böyle yaptıkları için Trabzonspor’a birlik ve beraberlik olduğunda katkı sağlayabilme düşüncesi olduğunu bildiğimiz nicelerinin de “Bu halde iken bile böyle hareket edilen bir tabloda nasıl yararlı olabiliriz ki?” düşüncesiyle kenara çekilmelerine  neden oldular, oluyorlar.

* * *

Aklıma, futbol yöneticiliği de yapmış, has adam Yılmaz Büyükaydın gelmiyor değil. İlk başkan rahmetli Ali Osman Ulusoy’un işin başına geçen kızı Hülya Ulusoy da geliyor.

İşinin gücünün çok yoğun olduğunu yanında, yanı başında olduğum için iyi bildiğim Şükrü Güngör Köleoğlu da böyle bir tablo ile razı edilebilir diye de düşünüyorum. Sporu, siyaseti, basını iyi bilen, yöneticilik noktasında kendini ispat etmiş Mehmet Atalay’ın tam bir gönüllü ben diyeyim  “profesyonel”, siz söyleyin “profesör” olduğunun görülmesini diliyorum.

* * * 

Siz bunları, 6 Aralık seçimlerinde yönetim kurulu için aday olanlar arasında da öyle başarılı isimler olanlar var ki! Bu genel kurula enaz 1 yıl öncesinden hazırlanan Celil Hekimoğlu olsun... 2013’de yapılan genel kurulda seçim önceki hakkında “Usta’yı tuttum” diye başlık attığım Muharrem Usta olsun... Herkes birlik olsun. Sonra onlarla, dışarıda kalanları harmanlayın...

* * * 

İşte Trabzonspor ancak ve ancak böyle olursa içine düştüğü kaostan kurtulur.

Yoksa! Biliniz ki; atalarımız “Görünen köy kılavuz istemez” sözünü boşuna  dememişler?

Böyle ve kafayla giderse, işin sonu nereye varır?  Anlamak için kahin olmaya gerek var mı?