ERGENEKON DESTANI
Yazan ve çizen: Seyfi Karademir
RESMİ BÜYÜLTMEK İÇİN TIKLAYIN
ARBUZ Beğ yaşından ve ağır gövdesinden umulmayan bir çeviklikle atına bir hamlede binerek Kurt geçitine doğru yöneldi. Kurt geçidi önünde dev bir yarık şeklinde duruyordu. Gerçekte burası korkulacak kadar tehlikeli bir yerdi. Küçük bir kuvvet büyük bir orduyu bile bu geçitte durdurabilir, hatta yok edebilirdi. Bu yüzden burasının kontrol edilmesi doğru bir tedbir olacaktı.
-Umarım geçit boştur. Yoksa işimiz çok zor olacaktır. Dahası bu geçitin içinde eriyip bozguna uğrayabilirlerdi.
Geçite yaklaştığında atını yavaşlatıp bir müddet uzaktan geçiti inceledi.
Çok sessiz görünmesi onu biraz rahatlatıyordu. İçine bir anda çöreklenen korkuyu bastırmanın en kısa yolu bir an önce bu görevi bitirmeliydi.
Gerçekte Arbuz beğin içindeki korku boşuna değildi. Nitekim tepelerde Barkı Beğin çerileri gizlendikleri yerden Arbuz’u izliyorlardı.
-Tuzağı anladılar mı dersiniz.
-Hayır... Sadece kuşkulanıyorlar. Bu da çok normal bir sonuç.
Arbuz, geçitte toprağı inceliyordu.
-İz yok. Ancak silinmiş de olabilir.
(Devam edecek)
