Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’da yapılan değişikliklerin Resmi Gazete’de yayımlanmasıyla birlikte cezaevlerinde tahliyeler başladı.
Ancak tahliye edilen kişilerin hangi suçlardan hüküm giydiği konusunda kamuoyuna yeterli bilgi verilmemesi, şeffaflık eksikliği algısını güçlendirdi. Bu durumda da infaz sisteminde reform yapılmaya çalışılırken esas olarak, adalete olan güven daha da zedelendi.
Bunun yanı sıra, bayram öncesi yapılan bu değişiklikte ilk etapta paketten çıkarılan bazı düzenlemelerin bayram sonrasına ertelendiği veya 11.Yargı Paketi’ne konulacağı konuşuluyor. Bunların başında ise internet ve ifade özgürlüğüne dair düzenlemeler yer alıyor.
Sansür
Paketin ilk halinde olup sonradan çıkarılan düzenlemelerden biri, esas olarak Anayasa Mahkemesi’nin (AYM) 2023’te iptal ettiği düzenlemeydi. Yani, yayın içeriği nedeniyle kişilik hakların ihlal edildiğini iddia eden kişiler tarafından içeriğin çıkarılması ve/veya erişimin engellenmesi amacıyla sulh ceza hâkimliğine başvurması durumunda, “ilk bakışta” ihlalin anlaşılması halinde hakimlere erişimi engelleme kararını verme yetkisini tanıyan madde.
Böyle bir düzenlemenin ayrıntılı inceleme yapılmaksızın hak ihlali kararı verilerek, tarafların dinlenmesi zorunluluğu bulunmaksızın erişime engele neden olması, muğlak ve belirsiz kararlara yol açabileceğinden Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmişti. Bununla birlikte, Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu (BTK) Başkanına tanınan içerik çıkarma yetkisi, yargı denetiminde yoksunluğu ve masumiyet karinesine aykırılığı nedeniyle AYM tarafından iptal edilmişti.
Ancak kararlarının tanınmadığına dahi şahit olduğumuz AYM tarafından verilen kararlara yine saygı duyulmuyor. İptal gerekçesinde yaptığı uyarılar dikkate alınmaksızın bu düzenlemeler geri getirilmek isteniyor.
Üstelik, yeni yapılmak istenen düzenlemede, yaptırımlara uyulmaması halinde bant daraltma uygulamasına gidilmesi yaptırımı da bulunuyor.
Rejimin Anlayışı
Yapılan paket, mevcut hükümetin suç ve suçluya dair bakış açısını da oldukça açık bir şekilde gösteriyor. Çeşitli suçlardan mahkûm olmuş on binlerce hükümlü salıverilirken, basın faaliyetlerini suç sayma anlayışı sürdürülüyor.
Pek çok suç, rejim için tehlike olarak görülmezken; eleştiren ve sorgulayan kişiler, bu husustaki haber içerikleri rejim için bir tehdit olarak görülüyor.
Bir suçu tekrar işleyen kişinin dahi ıslah olduğuna inanılarak serbest bırakılması mümkün olurken, siyasi suçlular ve gazeteciler en azılı suçlular gibi görülerek serbest bırakılmıyor.
Hal bu olunca reform diye sunularak yapılan yargıya dair değişiklikler, sorunları bir adım ileri taşımaktan başka bir sonuç vermiyor.
