Tarih: 9 Ocak 2022 Pazar. Saat: 13.30
Yer: Konya Stadı.
Maç: Konyaspor-Sivasspor. Süper Lig''in ikinci yarısının ilk maçı.
Maçın ikinci yarısının ortaları. Ev sahibi Konyaspor''un atağında top Ahmet Çalık''ın ayaklarında. Sivasspor savunmasında adaşı Ahmet Oğuz kendisini durdurmak için müdahale ediyor. Biraz sert müdahaleyi hakem kural dışı olarak değerlendiriyor. Yerdeki Çalık Ahmet kalkıyor, ayaktaki Oğuz Ahmet''e sarılıyor.
Televizyondan izlediğim pozisyon için kafamdan "Gençlerbirliği''nde aynı forma için mücadele de etmiş iki Ahmet çarpıştı" diye geçmişti. Sonuçta da Oğuz Ahmet''in takımı maçı 1-0 kazanarak, bu sezon Trabzonspor ve Başakşehir ile birlikte Süper Lig''in flaş ekiplerinden olan Konyaspor''a beklenmedik bir mağlubiyeti tattırmıştı.
Böylelikle de bu sezon "herkesten destek alıyor" diye tarif ettiğim Trabzonspor''un da en yakın rakibi olan Konyaspor ile arasındaki puan farkının 10''a çıkmasına da dolaylı olarak katkı sağlamışlardı.
Sonrasında pazartesi günü bir iş vesilesi ile Konya''ya sirayet eyledik. Pazartesi''nin 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü olması nedeniyle Konya''da meslektaşlarımız için yapılan organizasyona katıldık. Ama konuştuklarımız basının, gazetecilerin içine düştüğü zor şartlar değil, Trabzon''dan geldiğimiz için genelde Trabzonspor üzerine oldu.
Konya''nın Konyaspor ile futbol adına hatırı sayılır bir hava yakaladığını ve bunu değerlendirmesinin kentin her bakımdan yararına olacağını Trabzon ve Trabzonspor''dan örnek vererek anlattık.
Öncelikle, Konyaspor''a karşı bir aidiyet duygusu, sahiplenme oluşturulması için yapılması gerekenleri sadece meslektaşlarımla değil, Konya''nın yönetici ve ileri gelenleri ile hasbıhal eyledik.
Sonrasında gece yattık, sabah uyandık.
İki lokma için kahvaltıya uzandık. Karşımızdaki televizyondan gelen "Konyasporlu Ahmet Çalık bu sabah geçirdiği trafik kazasında vefat etti" sözleri için kafamızı bile kaldıramadık.
görüntülerine göz atabilmek için başımız kendini kaldıracak gücü bile kendinde bulamadı.
"Hayata baksanıza" diye mırıldandık. Önceki gün iki Ahmet''in mücadelesinde düşündüklerimiz film şeride gibi hafızamdan geçip gitti.
İnsanoğlu için "Zerre hayat, zerre ahiret"in her daim var olduğu gerçeğini bin kez daha hüznün doruklarında acı bir şekilde her zerremizde hissettik.
Ve de pazar günü rakip olarak mücadele ederken, birbirlerine önce sert, sonra dostça sarılma ile görüntü veren her ikisi de 28 yaşında olan Ahmet''lerin ebedi ayrılığı ile "Dünya hayatı" denen zaman diliminin ne kadar olduğuna kafa yormanın da pek doğru olmadığını, varlık ile yokluğun arasında zerre bulunduğunu bir kere daha yaşayarak, anlamış olduk.
Ama anlasak da, kabullenmekte zorlanan yaratıklardan olmak yok mu?
Ahmet Çalık''ın göçüp gitmesi, terk-i diyar eylemesi böylesine zor bir yokluğu hissettirdi, hissettiriyor. Allah (cc) rahmet eylesin.
