Bu hafta sonu bir seçimi daha geride bırakmış olacağız.

Yerel seçimler yani belediye seçimleri bu ülkede farklı biçimde gerçekleşiyor.

Tıpkı, fanatiklerin bir futbol maçını spor olmaktan çıkarıp "Ölmeye, ölmeye geldik" sloganları eşliğinde savaş törenlerine döndürmesi gibi.

SİMGESEL DÜŞMANLAR

"İdeolojik pazar yerine" döndürülen ülkede, çözülemez karşıtlıklar yaratılıyor.

İdeolojik tepkiler farklı biçimlerde konsolide ediliyor (bu kavram da herkesin ağzında moda oldu ya!).

Dünya siyaset tarihinde politikacılar ideolojik tepkileri dört biçimde (temizleyici, maneviyatçı, dayanışmacı ve savunmacı) yönlendirmektedir.

Bu ülkede kullanılan yöntemlerden biri "temizleyici" modeldir.

Bu modelde, günah keçileri yaratılır ve bu, kendi çıkarları doğrultusunda bir "güvenlik vanası" olarak çalıştırılır.

Mevcut "duygusal gerilimlerin" yerine, üretilen simgesel düşmanlar yerleştirilerek boşaltılır.

OTİSTİK BİR FANTEZİ: KUTUPLAŞTIRMA!

Diğer bir yöntem ise, "savunmacı" modeldir.

Bunda da, gerilimler dile getirilip, insanların dikkati zorla oraya odaklanır, kitlelere bu sorunlar sunulur.

Herkesin "taraf" olması istenir: Ya bendensin ya onlardan!

Bu kutuplaştırma yoluyla, sade vatandaşından aydınına kadar kendisini toplumda dışlanmış, yalnızlaştırılmış, değersizleştirilmiş ve ihmal edilmiş hissedenlerin duyguları geçici biçimde (oy alıncaya kadar) onarılmış olur.

Bu toplumsal güzel sözler (retorik) aslında sosyopsikolojik bir gerçekliğe dayanır.

Bu "otistik bir fantezi karmaşası"dır.

Böylece, toplumsal bir iyelik (aidiyet) içinde oylar belli bir kesimde toplanmış olur.

KİŞİSEL NEVROZU TOPLUMSAL GÜCE DÖNÜŞTÜRMEK

Bunun tehlikesi, sahte bir toplumsal bilinç yaratarak kitleleri "gösterilen" hedefe yönlendirme ve "yaygın bir kişisel nevrozu kudretli bir toplumsal güce dönüştürmek"tir.

Tarih bunun örnekleri ile doludur.