“İsa” denildiğinde bir Müslüman bir Hıristiyan’a içten ve samimiyetle,  “O bizim de peygamberimiz!” der.
Çünkü Müslümanlar İsa Aleyhisselam dahil bütün peygamberlere imân ederler. Bu inanç onun amentü  esaslarındandır.
Musa aleyhisselamdan Şit, İbrahim Aleyhisselâmdan Şuayip Aleyhisselama kadar ismi Kur’anda geçen geçmeyen bütün peygamberlere inanmayan, tasdik etmeyen bir kişi Müslüman olmuş sayılmaz. Bir Müslüman bir Hıristiyan’a,  “İsa aleyhisselam bizim de Peygamberimiz” dediğinde onunla ortak bir yönü olduğunu vurgulamak ister, lakin Hıristiyan açısından durum Müslüman’ın zannettiği gibi değil, bilâkis tam tersidir.
Çünkü bir Hıristiyan için İsa demek peygamber demek değil, Rab demek, Allah demektir. Sen,  “İsa bizim de peygamberimiz” derken onu sevindirmek istediğini zannediyorsun amma aslında onu kızdırıyorsun, çünkü sen onun Allah dediğine kul, sen onun Rab dediğini Peygamber seviyesine indiriyorsun. Senin için bir kul, bir peygamberin Allah olduğunu kabullenmen nasıl akıl dışı bir şey ise bir Hıristiyan için de İsa’yı Rab ve Allah olmaktan kulluk derecesine indirmek işte öyle imkânsız, işte öyle tahammül edilmez bir şeydir.
Şimdi cevap ver bakalım:
“- Senin inandığın İsa ile bir Hıristiyan’ın inandığı İsa aynı İsa mıdır?”
Hıristiyanlar da cennete gidecek diyen kimi Müslümanlar, İsa eşittir Allah diyen Hıristiyanlar için Allah’ın şu ayetini bilmiyor olabilirler mi:
“- Muhakkak ki, ’Allah, ancak Meryem oğlu İsa Mesih’tir’diyenler, kâfir olmuşlardır.”
Ve Allah (c.c.) ayetin devamında  “İsa Allah’tır”  diyenlere o gün Hz. Muhammed’in, bugün de bizlerin şu soruyu sormasını emrediyor:
“- Onlara de ki : ’Allah, Meryem oğlu İsa Mesih’i, anası ve bütün yeryüzündekileri helâk etmek isterse, O’na kim engel olabilir? ‘Göklerin ve yerin ve her ikisi arasındakilerin mülkiyeti sadece Allah’a aittir. O, dilediğini yaratır. O’nun her şeye gücü yeter. (Mâide, 17)”
Yani Allah (c.c.) sizin Rab, sizin Allah dediğiniz İsa’yı ve onun annesi Meryem’i istediğim an helâk edebilirim, buna İsa ve annesi dahil, kim engel olabilir. Onlar ölümlüdür, ölümlü olan biri hiç Rab olabilir mi demektedir.
Hıristiyanların inandığı İsa çarmıha gerilmiş bir İsa, Müslümanların inandığı İsa ise Allah’ın çarmıha gerdirmediği, göklere yükselttiği bir İsa’dır. Hıristiyanların İsa’sı ölmüş, gömülmüş, cehennemlere inmiş, üç gün sonra canlanmış, göklere çıkmış hâşâ, Baba Tanrı’nın sağına oturmuş bir İsa’dır. Müslüman’ın İsa’sı ölmemiş, gömülmemiştir. Müslüman’ın İsa’sının üç günlüğüne de olsa Cehennem’de ne işi vardır! Müslüman’ın İsa’sı Allah’ına  “sağ”  ve  “sol”  gibi cenah izafe etmez. Hıristiyanların İsa’sı bir yandan Allah İsa’dır diğer yandan insanların günahlarına kefaret olmak için çarmıha gerilmekten cehenneme girmeye kadar bir sürü işkenceyi kendine reva görülen bir İsa’dır.
İsa gerçekten Rab İsa, İsa gerçekten Hıristiyan’ın İsa’sı Allah İsa olsa kendine cehennemi layık görür mü ve yarattıklarını affetmesi için böylesine dolambaçlı yollara ihtiyaç duyar mı?
“Affettim” der olur, biter.
Şimdi, “Hıristiyanlarla aynı İsa’ya inandığını zanneden” Müslüman’a soruyoruz:
“- Gerçekten senin İsa’n ile Hıristiyan’ın İsa’sı aynı İsa mı?”
Değil..
Zaten bunun böyle olmadığını Hıristiyan misyoner biliyor, biliyor amma, Pavlus’un  Korintoslulara yazdığı mektupta söylediği gibi, “Özgürüm, kimsenin kölesi değilim. Ama daha çok kişi kazanayım diye herkesin kölesi oldum. Güçsüzleri kazanmak için güçsüzlerle güçsüz oldum. Ne yapıp edip bazılarını kurtarmak için herkesle her şey oldum” öğretisi gereği, susuyor, içinden geçenleri sana söylemiyor.
Özetle..
Hıristiyan kendi inancının, Müslüman kendi inancının insanı cennete götürdüğüne inanır..
Bu normaldir ve “Herkesin dini, kendine”dir.
Amma Müslüman’ın İslâm’ın ve  Hıristiyan’a bakışını ve bir Hıristiyan bir misyonerin de bir Müslüman’a bakışını doğru bilmesi gerekir.