AKP iktidarı ve AKP’li belediyeler, Necip Fazıl’ı putlaştırma, idealize etme, idolleştirme faaliyetlerine hız verdiler. Önceki gece O’nun adına düzenlenmiş bir yazı yarışmasının ödül töreni vardı, Başbakan “Üstadından”  abartılı övgülerle söz etti. Bu söz etme, AKP iktidara gelir gelmez, açılan bilinçli ve sitemli kampanyanın bir parçasıydı.. Bu kampanyanın öncülüğünü belediyeler yapıyor. Örnekleyeyim: Kocaeli’nin neredeyse tüm ilçelerinde Necip Fazıl Caddesi var. İzmit Yahya Kaptan’da Sabancı Caddesi’nin adı değiştirilip Necip Fazıl yapıldı. Sabancı’nın 500 metre ötede Brissa ve Enerjisa fabrikaları var, Necip Fazıl’ın Kocaeli ile ilgisi nedir, sormak gerek bunlara. Yalnız sormak da yetmez, anlaşılan Kısakürek’in ayıplarını da vurmak gerek bunların yüzüne...
Amerikancılığından başlayalım mı?

Amerikancılığı
17 Temmuz 1959 tarihli Büyük Doğu Dergisi’nde şöyle yazıyordu bu şair:   “Amerikan politikasını korumakla mükellefiz... Amerikan siyasetini tutmak biricik yol... Amerika’dan nazlı bir sevgili muamelesi görmek biricik dikkatimiz olmalı. Yoksa bir Amerikan bahriyelisinin, iki yana açık bacakları arasında mütalaa ettiği kadından ileri geçemeyiz. Dış siyasetimizde Amerikan siyaseti ve iç bünyemizde Amerikanizm politikasını kendimize tecezzi etmez (birbirinden ayrılmaz) bir siyaset vahidine (tekliğine) göre ayarlamakta büyük ve her işe hâkim bir mânâ gizlidir.”      
Evet, iyi mi? Sizde ne derler bunu yazana?

Belgeli ayıpları...
“Hazreti Ali”  adlı kitabında, “ne şiş yansın ne kebap” politikası güder:   “Ali kesinlikle haklıdır, fakat Muaviye haksız değildir”  diyerek.
Ama sıra Dersim’e gelince,  “Son Devrin Din Mazlumları”  adlı kitabında iftiralar yağdırır Cumhuriyet’e:
“Dayandığı tek sebep de bir takım âsâyişsizlik ve itaatsizlik bahanesi altında, bütün Doğu Anadolu’yu kapsayıcı olarak, o mıntıkanın bir türlü sulandırılamayan koyu İslâmi rengidir. Bir kıvılcım halinde gösterdiğimiz Dersim yangınının kömürleştirilmiş 50.000 cesedinde, kutup şahsiyetler dışı bir yığın olarak din mazlumluğunun en çarpıcı levhasını seyredebilirsiniz.” 
DP devrinde, hapse tıkılınca  “Biz erkeğiz Menderes, olamayız muannes (dişi)”  diyen, sonra dışarı salınıp örtülü ödenek aktarımlarıyla cebi doldurulunca, ağız değiştiren bu adam, 27 Mayıs ihtilalinin lideri Cemal Gürsel’e yazdığı mektupta bakın neler diyordu:
 “Pek Sayın Cemal Gürsel,
Şu anda Balmumcu’da nezâret altında bulunuyorum. Hiçbir suçumun olmadığı kanaatindeyim. Ama beni suçlu görüyorsanız, ben sizden ve şanlı Türk Ordusu mensuplarından özür dilerim. Politikanın ne olduğunu artık anlamış bulunuyorum. Sizler en iyi müdâhaleyi yaparak güzel yurdumuzu kötü politikacılardan kurtardınız. Demokrat Parti kötü idâresiyle zaten bunu hak etmişti. Ben çok hastayım. Beni zindandan kurtarabilirsiniz. Esâsen nâmusum, şerefim üzerine yemin ederim ki, serbest kaldıktan sonra hayâtımın sonuna kadar politika ile ilgili hiçbir yazı yazmayacağım. Siz büyüklük gösterip de beni af edin, beni kurtarın, dâima sizlerin emrinde olacağım.”
Bu mektup 15 Eylül 1968 tarihli Ekspres gazetesinde yayımlanmıştır.
Necip Fazıl, demokrasiye dönülünce, Gürsel’e verdiği sözü tutmadı, politikayla ilgili yazdı da yazdı. Bir de  “Benim Gözümde Menderes”  diye bir kitap yazdı. 12 Eylül ihtilali olunca, yine ustaca döndü NFK,  Büyük Doğu’nun kapağına Demirel, Ecevit, Türkeş ve Erbakan’ın fotoğrafını koydu, üstüne bir çarpı çekip   “Bir çapraz çizgi ile çözüldü muadele (denklem)”   dedi.

Ramazan ve oruç
Altan Deliorman,  “Tanıdığım Atsız”  adlı kitabında anlatıyor. Necip Fazıl, Yeni İstanbul Gazetesi’nde yazarlık yapmaktadır. Aylardan Ramazandır, vakitlerden öğle vakti. Necip Bey, bir tepsi içindeki öğlen yemeğini yemektedir. Birden gazete görevlileri içeri girer misafirleri olduğunu, içeri aldıklarını odaya gelmekte olduklarını söylerler. Laf ağızlarında kalır, ziyaretçiler içeri damlar. Necip Fazıl hemen yemek tepsisini karşı masada oturan arkadaşının önüne sürer ve misafirlerine  “İşte bunlar böyledirler, ne Ramazan bilirler ne oruç, ne olur kusura bakmayın”  der.
Arkadaşı şaşkın şaşkın yüzüne bakmaktadır...
Şimdiii... Gerçek Necip Fazıl bu...
Bir de maskeli Necip Fazıl var, onu da internette dinciler tarafından hararetle paylaşılan bir anısından, kendi kaleminden okuyalım da görün:
“Çocuktum. 6-7 yaşlarında var yoktum. Bir Ramazan günüydü. Çemberlitaş’ta oturduğumuz büyük konaktan sokağa çıktım. İleride, bir sehpaya oturttuğu tablasından çoluk çocuğa şeker meker satan birini gördüm. 10 para mı, 20 para mı, ne verdiğimi hatırlayamadığım bir horoz şekeri satın aldım. Şekeri eme eme konağa dönmek üzereydim ki, üzerime hamal kılıklı bir adam çullandı. Yarı ciddi, yarı şakacı bir edâ ile haykırdı:
-Şu bacaksıza da bak! Sokakta, elâlemin karşısında yiyor!
Ödüm patlamıştı sanki... Şekeri yere attım ve evime doğru koşmaya başladım.
Adam beni kapıya kadar kovaladı. Konağın açık kapısını bu herifin suratına çarparcasına kapatıncaya kadar adeta baygınlık geçirdim.
Şimdi, masum çocuklara değil, Ramazan günü açıkça ve iftihar edercesine sigaralarını tüttüren her vasıf dışı insanlara o hamal kılığı içindeki saffet ve hassasiyetle hitap etmek istiyorum:
Günahınızı niçin ALLAH’la aranızda bırakmıyor ve sanki onun reklâmını yaparcasına, zedelediğiniz ALLAH hakkına kul hakkını da ekliyorsunuz? Eskiden Ermenisi, Rumu, Yahudisi bu kul hakkına tecavüz etmemek için Ramazanlarda Müslümanların karşısında oruca aykırı bir harekette bulunmazlardı. Düşünün, sizin derekeniz ne olmalı! Hamalın kovaladığı çocuk bugün 75 yaşında ama, kovalayanın soyundan kimse kalmadı.”

CHP’den adaylığı
Geçenlerde bir genç kardeşim, Necip Fazıl’ın 1940 yılında CHP’ye yaptığı milletvekilliği adaylık başvurusunun belgesini yolladı bana (yukarıda). Çok net değil, bayağı eskimiş bir belge, ama yine de okunuyor. Tek parti dönemine demediğini bırakmayan “Üstad” , tek partiye sığınmış bir zamanlar...
Ve şimdi sıkı durunuz, Habertürk Gazetesi’nde  2 Ocak 2013 tarihinde,  Abdullah KILIÇ imzasıyla ve Özel Haber anonsuyla yayımlanan haberde, Necip Fazıl’ın Adnan Menderes’e kendisine yardımlar edilmesi için nasıl onursuzca yalvardığını ve bu yalvarma mektuplarının örtülü ödenek belgeleri arasında bulunduğunu şöyle aktarmaktaydı.
Meraklısına bu haberin erişim adresini verelim sonra da haberi: 
http://www.haberturk.com/kultur-sanat/haber/808111-necip-fazildan-menderese-yalvaran-mektuplar

Menderes’e mektuplar
‘Benim yaptığımı yapanlara hükümetler servet yağdırır’
HABERTÜRK, Menderes’in Yassıada’da yargılandığı “Örtülü Ödenek” dosyasına ilişkin çarpıcı belgelere ulaştı. Ünlü yazarların Menderes’e yazdığı mektuplarda bazen yalvaran, bazen üstü kapalı tehdit içeren ifadeler yer alıyor. Necip Fazıl   “Benim yaptığımı yapanlara hükümetler ve rejimler servetlerini ve nimetlerini yağdırır”  diyor
1960 ihtilalinden sonra asılarak idam edilen Başbakan Adnan Menderes ile Başbakanlık Müsteşarı Ahmet Salih Korur’un, Yassıada’da yargılanmasına neden olan yazar ve sanatçılara örtülü ödenekten verilen paralarla ilgili belgelere Habertürk ulaştı. Örtülü ödeneğin nereye harcandınağı dair belge tutma zorunluluğu bulunmamasına rağmen Menderes, tüm harcamaları Müsteşar Korur’dan kayıt altına almasını istemiş, şahsi harcamaları da kendi banka hesabından karşılanmasını emretmişti.

Kahverengi bavul
Darbeden sonra evinde yapılan aramada, örtülü ödenek harcamalarının binlerce makbuzunun olduğu kahverengi bavul bulundu. Açılan bu bavulda, gizli tutulması gereken makbuz ve mektuplar da çıktı. İşte o belgelerden bazıları, Örtülü Ödenek Davası’na konu olan yazar ve sanatçılara yapılan yardımlardı. Sanatçılara yapılan yardımlarla ilgili makbuzların yanısıra, o sanatçıların Menderes’e yardım talebiyle yazdığı mektuplar da ortaya çıktı.

Kimler yok ki
Menderes’e gönderilen mektuplar arasında başta Necip Fazıl  Kısakürek olmak üzere Peyami Safa, Yahya Kemal Beyatlı, Hamdullah Suphi Tanrıöver, Cemal Kutay, Bedri Rahmi Eyüboğlu, Mesut Cemil Bey, Yusuf Ziya Ortaç   ve ressam İbrahim Çallı’nın mektupları dikkat çekiyor. İşte o mektuplardan bazıları:

21 Ocak 1954-Muhterem Efendim
- “Muhterem efendim” diye başlayan mektupta Emniyet Genel Müdürü’ne kovuşturmalarla ilgili gerekli talimatın verilmesini, huzura kabul edilmesini ve kendisine yardım yapılmasını talep ediyor.

26 Aralık 1956 -‘Her şeyi uğrunuza risk ettim
“Müsteşar Bey’den 2500 lira ve ’Mecmuanı çıkar da görelim ve sonra yardım edelim’cevabı aldım. İlk defa bir itimatsızlık sezer gibiyim. Ben parayı alır da mecmuayı mı çıkarmam veya çıkarırım da uygunsuz bir istikamet mi tutarım? Ben ki her şeyi uğrunuza riske etmiş, her defa mükemmel eseri vermiş ve bu kadar tecrübe ve çileden geçmiş bir adamım. Şahsım, kalbim ve kalemim her türlü teminatın üzerindedir.
Benim yaptığımı yapanlara hükümetler ve rejimler servetlerini ve nimetlerini yağdırır. Bütün bunlara karşı 15 bin lira zarar çarpıtılmış ve daha nice kasıt ve sabotaja karşı yalnız bırakılmış olarak sürünmekteyim. Haftalardır Ankara’nın bu hücra ve münzevi otelinde cinnet buhranları içinde çırpınmaktayım. Bütün istediğim zarara birkaç bin zamla 20 bin lira temininden ibarettir. Bunca muvaffakiyetten sonra uğratıldığım bu hal ve düştüğüm şeref kırıklığı hayatıma mal olabilir. (...) Artık Necip hakkında olmak mı olmamak mı kararı sizi de üzüntüden kurtaracak şekilde verilmeli ve bu iş bitirilmelidir. Ben kararlıyım ve her şeye razıyım.”

14 Ocak  1958 ‘Hesabı nasıl vereceksiniz?’
“Ben hastayım. Şekerliyim. Ayrıca çıldırmak üzereyim. Bütün hastane halime acıyor. Bu vaziyette emrin uzaması benim ölüme ve cinnete terk edilmem demektir. Başıma bir hal gelecek olursa Allah’a, Türk Milletine ve ” Allah bir “ diyenlere karşı hesap nasıl verecektir. Kadiri mutlakın üzerine yemin ederim ki yalan söylemiyorum, mübalağa etmiyorum, rol oynamıyorum, edebiyat yapmıyorum.”

14 Haziran 1958 ‘10 bin lira lûtfedilirse’
Reklam ve sair ihtiyaçlarım için 10 bin lira lütfedilirse... Ayda 6 bin lira tahsis olunursa... Akis, Kim, Form gibi mecmuacıklarla bütün muhalefet matbuatını saf fikirle çürütücü, muazzam bir içtimai ve edebi, ideoloji, bina edici kafalara ve yüreklere nüfuz edici bir mecmua kuracağıma emin olunabilir. Bu da olmazsa tam altı aydır bir tek yardım görmeyen beni vazife günüme kadar her ay muayyen ve mukarrer bir mikyas altında kurmaktan ve göz yaşları içinde yalnız ibadet ve mücerret eserler kaleme almaya terk etmekten başka iş kalmaz.