Ankara, İtalya'daki Libya konferansında masadan kalktı. İtalya'da Türkiye'yi temsil eden Cumhurbaşkanı Yardımcısı Fuat Oktay, alınan kararı "Türkiye derin hayal kırıklığı ile toplantıyı terk ediyor" sözleriyle duyurdu.
Söz konusu konferans, Palermo’daki Villa Igiea Otel’de düzenleniyordu.
Cumhurbaşkanı Yardımcısı Oktay, konferans öncesinde İtalya Başbakanı Giuseppe Conte ile de bir araya gelmişti.
Palermo'ya Tobruk merkezli Temsilciler Meclisi tarafından desteklenen General Halife Hafter ile Birleşmiş Milletler (BM) destekli Uluslararası Mutabakat Hükümeti (UMH) Başkanlık Konseyi Başkanı Fayiz es-Serrac da katılıyordu. Hafter, genel seçimlere kadar Serrac'ın görevde kalmasına sıcak baktığını söylemişti.
Palermo'ya Tobruk merkezli Temsilciler Meclisi tarafından desteklenen General Halife Hafter ile Birleşmiş Milletler (BM) destekli Uluslararası Mutabakat Hükümeti (UMH) Başkanlık Konseyi Başkanı Fayiz es-Serrac da katılıyordu. Hafter, genel seçimlere kadar Serrac'ın görevde kalmasına sıcak baktığını söylemişti.
Afrika'nın en büyük petrol rezervlerine sahip Libya'da 42 yıllık Kaddafi dönemi, 17 Şubat 2011'de başlayan ayaklanmaların ardından NATO müdahalesiyle sona erdi. Ancak rakip siyasi otoritelerin neden olduğu istikrarsızlık, geçiş dönemindeki başarısızlıklar ve silahlı grupların yol açtığı şiddet nedeniyle ülke yedi yıldır huzura kavuşamadı.
Libya'da 2014'te gerçekleşen tartışmalı seçimlerin ardından başkent Trablus ile doğuda Tobruk kentinde rakip siyasi otoriteler ortaya çıktı.
BM aracılığıyla imzalanan anlaşmanın sonucunda göreve gelen UMH, uluslararası meşruiyete sahip olarak başkentte bulunuyor. Ancak UMH, kendi güvenliği için iş birliği yaptığı milislerin üzerinde otorite sağlayabilmiş değil.
Doğuda ise Libya Ulusal Ordusu isimli silahlı gruba liderlik eden Halife Hafter ve Tobruk Temsilciler Meclisi yer alıyor. Hafter, tüm ülkenin kontrolünü eline alacağı bir yönetim arzuladığını saklamıyor.
Trablus-Tobruk ayrımı ülkenin kurumları arasında çekişmeye yol açıyor. İki ayrı merkezin meşruiyet için yarıştığı, rakip ulusal petrol şirketleri, rakip merkez bankaları gibi kurumlar, güvenlik yönünden sıkıntıdaki ülkenin istikrarını daha da zora sokuyor.
