Yağmur yerine gol yağdı!..

Felaket rüzgarlarının estiği İstanbul'da, meteorolojinin "sağanak" uyarısı nedeniyle, maçın tehirini bile talep edecek hale gelen Trabzonspor, yağmurun uğramadığı Olimpiyat Stadı'nda gol yağdırdı.
Eldeki malzeme ile  "4-4-2" ile en iyisi  inşa edilebilecekken, "3-5-1" deki ısrarıyla Broos'unda neler kaybettiğini anladığı bir maçtı diyelim..
Gerçi, işin şeklini Egemen'in İBB defansının aday paylaşımı beceriksizliğinden istifa ederek peş peşe attığı 2 gol tayin etse de, Gökhan ve Umut'un defansın arkasına atılan topları takip edip, gol orucuna son vermeleriyle devam eden süreç fena sayılmazdı. Colman'ın korner gibi duran topları iyi kullanması da Egemen'i maçın yıldızı yaptı denebilir.
Broos'un Gökhan-Umut ikilisinin birlikte oynatma tercihi kadar, Tjikuzu ve Ceyhun'a rağmen defansın ortasına ağırlıklı olarak Selçuk'u, zaman zaman da Serkan'ı yerleştirmesi de radikal sayılmalı.. Zaman zaman aksaklık olsa da top kapıldığında hücum gücüne katkı da yapan Selçuk'lu ön libero tarzı da yabana atılmamalı.
Orta dörtlünün kanatlarındakilerden Gabrıc, sistemi güçlendirirken, Tayfun destekli Serkan için aynı şeyi söyleyebilmek mümkün değil. Belli ki, bu dörtlünün sağı Yattara'yı arıyor.
Arama demişken, bordo-mavili oyuncularda topu kaleci Sylva kadar çabuk oynama becerisinin geliştirilmesi lazım. Özellikle Tayfun, Serkan ve Selçuk, zaman zaman da Colman, topu gerektiği anda değil de, zorlandıklarında ayaklarından çıkarma tercihleri hem atağı kesiyor, hem de rakibe kaptığı toplarda tehlike yaratma fırsatı veriyorlar. Oysa, top gelirken, gönderilebilecek adresleri tespit edip, en doğrusunu çabuk tercih edebilseler hem futbol, hem de sonuç çok farklı olacak. Buna örnek Gökhan ve Umut'un attığı gollerde zaman geçirmeksizin kendilerine gönderilen pasları gösterebiliriz.
Şimdi Broos'a düşen, Gökhan ve Umut'lu sistemi,  "tıkır tıkır" işler hale getirmek için  gerekenleri süratle yerine getirmektir. Bu sistemin de bize göre en büyük destekçisi iyi bir Yattara olacaktır.