Milliyetçi camianın yakından tanıdığı Hacettepe’nin sembol isimlerinden Ahmet Yavuz Yetim’in uzunca bir süredir üzerinde çalıştığı “Eşek Kral” okuyucuyla buluştu. Tulpars Yayınları’ndan çıkan kitapta, özellikle bir süredir tekil seslerin olduğu, tekrarların yaşandığı ve sisteme karşı yazıların sansür kıskacında boğulduğu bir dönemde dikkatleri üzerine çekti.
Yetim’in kendine has üslubuyla kaleme aldığı eserinde masallar üzerinden geliştirdiği eleştirel üslubu dikkat çekiyor.
İlk eseriyle ilgili değerlendirmelerde bulunan Yetim, kitabı hakkında “Bir toplumun töresinin ve zevklerinin nasıl bir anda beynelmilel bir hal alabileceğinin bakışıydı” değerlendirmesinde bulunuyor.
Eşek Kral ile ilgili sorularımıza içtenlikle yanıt veren yazar Yetim, “Bir Eşek bile kral olabilir” göndermesi yaparken şunları söyledi:
“Biz Türk gençleri, diye mi başlasam? Yoksa sistemin inadına kendi içinde eritmeye çalıştığı; eritemediği vakit açlığa, yokluğa mahkum etmeye uğraştığı Türk Milliyetçileri mi demek yeğdir?
Hayır... Kimseye; baş eğmeyen, başkaldıran, yaratıcı düşünceleri, aykırı fikirleri olan ve genel geçer eylem hareketleri yerine ortalığı ayağa kaldıran, milleti harekete sevk eden Ülkücüler demek daha makbuldür.
Öyle olmalıydı. Buna da uymaya gayret gösterdim. İşte "Eşek Kral"da bu düşünceyle kaleme alındı.”
Eşek Kral’da neyi anlatıyorsunuz?
Yavuz Yetim: “Sistem eleştirisi, peşinden gidilen fikirlerin ve liderlerin üzerine düşünmeye yönelik, bir dikkat çekmeydi. Bir toplumun töresinin ve zevklerinin nasıl bir anda beynelmilel bir hal alabileceğine dair bakıştı. Bir eşeğin bile kral olabileceğinin mizahi bir anlatımıydı. Ancak eşek metaforunun esasında sadece bir hikaye olmayacağını anlatan, sembolik ve bir o kadar da realist bir hikayesiydi.
Ülkücülüğün, milyar dolarlık ekonomilere hükmeden emperyalist devletlere başkaldırmış, tek milli reçete olmasının verdiği aykırı ve spekülatif ruhun eseriydi.
Bilhassa bir ehemmiyeti de sürekli kavgalarla haber olmuş, sistemin propagandasıyla kaba saba olarak görülen bizlerin, Ankara Teşkilatı'nın, Beytepe'nin ve Cebeci ülkücülerinin sisteme vurduğu bir yumruktur. Zira bu kitap kavganın ortasından yazılmıştır. Ve yetişen gençlere hakları olanı savunmak için girilen kavganın, düşünmeye engel olmadığını ve kavganın ortasından bir şeyler üretilebileceğini, üretmek gerektiğine dair bir misal teşkil eder.”
ARKA KAPAKTAN
Kalabalık bir meydan… Herkes günlük işleriyle meşgul… İnsanlar yürüyor; konuşuyor insanlar. İnsanlar… Gülüşüyor. Yani şuûrsuz bir kalabalık… Ve bir eşek peyda oluyor meydanda. Sonra yanık yanık anırmaya başlıyor.
Bu tasvir-i muhayyel vaziyet için şunu söyleyebilirim: Bu kalabalık içinde, o eşeğin peşine takılacak, anırmasında fevkaladelik bulup bu anırmayla bir fikir sahibi olacak üç-beş kişi mutlaka bulunacaktır. Ve bunlar; bir yerlere düşman olup, bu anırmanın militanı olacaklardır da. Dahası, bu uğurda canlarını dahi verebileceklerdir. Asla bunu bir eşeğin anırması olarak görmeyecek, görene de düşman olacaklardır. Nasıl mı? Binlerce yıllık tarih denen hadiseler kaydına dönüp bakılırsa, eşek metaforunun diktiği elbiseye tam manasıyla sığabilecek şahsiyetlerin fikirlerine ve bu anırmaların amansız militanlarının, ölümüne çarpışmalarına şahit olunacaktır. Zira tarihe dönüp bakmaya çok da lüzum yok. Günümüz dahi, sırtına çeşitli vasıflar yüklenmiş "eşek"ler ve bunların peşinden giden piyadeleriyle doludur. Fakat hangi vasfa sahip olursa olsun, en nihayetinde, bakan gözler için eşek, sadece bir "eşek"tir.
Bu kitap, yüzyılların ve çağımızın sembolize edilmiş bir mizahıdır. Hatta mizahi trajedisidir. Bir eşeğin, nasıl kral olabileceği anlaşılırsa, zannediyorum ki eşekleri tahttan indirebilmenin de bir yolunu bulabileceğiz.
