Yusuf'a İzmir'den bravo Trabzon'dan yuhhh...

Hiç evelemeye gevelemeye gerek yok.

"Yok oydu, buydu" diyerek hafifletici sebep aramaya da...

Tek kelime ile Türk futbolculuğunun son dönemlerdeki tepedeki yıldızlarından Yusuf Yazıcı'nın Akhisar maçının ikinci yarısında yerini arkadaşına bırakırken tribünlerden cılız da olsa "yuhhh" sesleri çıkması veya alması tek kelime ile ihanettir. Ve de bunu yapanlar hainliğin bile daniskasını yerine getirmişlerdir.

Hem 2 hafta önce Yusuf Yazıcı yine aynı şekilde yerini arkadaşına bıraktığı Göztepe maçında İzmir seyircisi tarafından ayakta alkışlandıktan sonra Trabzon'da yuhalanmasıyla hem de, Trabzonspor efsanesinin kendi evlatları ile yaratıldığını bilen, ancak anlamadığı, hatta kavrayamadığı anlaşılan Trabzonspor seyircisi olduğunu iddia edilenler eliyle.

Bu noktada bir gerçeği bu vesile ile hiç kıvırmadan, halının altına süpürmeden söylememiz gerekiyor. Bu topraklarda ne hazindir ki geçmişten günümüze var olan hainlerin sayısı hiç de az değildir. Ancak son yıllardaki kadar da hiç olmamıştır.

Söz konusu gururlanarak sahiplenme olduğunda, "Bize her yer Trabzon" diyen...

Söz konusu, Trabzonspor olduğunda, "Bizim kimliğimiz" diyen...

Söz konusu, bordo mavili renkler olduğunda, neredeyse "Damarımızı kessen bu renkler akar" diyen...

Bir toprağın, hem de futbol toprağının insanı olduğunu söyleyenlerin stadının tribününden bu alçaklığı, ihaneti, hainliği, kalleşliği, en kısası insan olamamayı Yusuf'u protesto ederek yapmalarını ne anlamak, ne de anlatabilmek mümkün değildir.

Gerçi bu derecedeki bir ahlak dışı davranışı, alçaklığı, kötülüğü her ne olursa olsun yapanları insan diye nitelemek mümkün olmadığından, eleştirmek için bile olsa dikkate almak ne derece doğrudur?

Ama bir gerçek var ki, 1976-1986 arasında 6 kez büyük oranda kendi evlatları ile şampiyonluğu İstanbul'un dışına ilk kez taşıyan Trabzonsporlular, en büyük sabırsızlığı da onlara karşı yapar, hatta en küçük bir eksikliğine tahammül edemez hale gelmiştir.

Kimse kızmasın, gocunmasın ama, söz konusu bu ülke olduğunda canı pahasına olsa bile ilini, bölgesini ve ülkesini sahiplenmeyi kimseye bırakmayan Trabzon, en büyük değeri olduğunu söylemekten geri durmadığı (lafta da olsa) Trabzonspor üzerinden göstermektedir ki artık bu özelliklerini kaybetmeye yüz tutmuştur.

Son örneği de Akhisar maçında bordo mavili formayı giyen Yusuf Yazıcı ile birlikte rakip formayı sırtına geçirmiş olsa da kendi evladı olan Zeki Yavru'yu yuhalamasıdır. Bu alçaklara, zavallılara tavsiyem, bu çirkinlikleri yaparken daha şevkli olsunlar diye aynanın karşısına geçmeleridir.

 

 

Yazarın Diğer Yazıları