ilgili pek çok istek olduğu için bu haftayı bu konuya ayırmayı uygun buldum. Bu konuya hem çocuklar açısından bakmak istiyorum, hem de anneler açısından. Çok beğendiğim bir atasözünden burada bahsetmek istiyorum. Bu söz bir babanın sözü, baba “çocuklarım için yaptığım en güzel şey annelerini sevmemdir” diyor. Bu arada hep değinmeye çalıştığım aile içinde baba anneye değer veriyorsa, ona söz hakkı veya yaşam hakkı tanıyorsa çocuklar da hem daha mutlu hem de kendine güvenli ve başarılı olmaktadırlar. Çocuklar en ufak yaşlarından itibaren anne ve babalarını örnek alırlar. Anne ve baba gibi olmaya çalışırlar. Hatta önce doğrudan doğruya anne ve babalarını taklit ederler. Sonraları bu taklit özümlenir. Tamamen bu defa kendi davranışları olarak gösterilir.

***

Çocuk kendi doğasından gelen bir tepki ile nasıl suya ve havaya ihtiyacı varsa anne ve babasının sevgi, ilgi, yalınlık ve desteğine de böyle ihtiyacı vardır. Ev içinde olsun, yabancı ortamlarda olsun çocukların hem başarılı hem mutlu olmalarını istiyorsanız mutlaka karı koca ilişkilerinizi karşılıklı güzel bir halde tutmalısınız. Eğer çocuğun annesine baba değer vermiyor, isteklerini düşünmüyorsa, çocuklar da annelerini saymayacaktır. Bu zincir kardeşlerine, arkadaşlarına hatta öğretmenlerine kadar uzanacaktır. Bizim istediğimiz korkuları içine sinmiş çocuklar değil, sevdikleri; sevdikleri için rahat olan, istediklerini, düşüncelerini, korku ve kaygılarını rahatça açıp konuşabilen kendine güvenen, kendi ayakları üzerinde durabilen çocuklara sahip olmaktır. Eğer aile içinde sorunlar varsa bir psikologla konuşun, çözümleyin. Bu ne utanılacak ne de çekinilecek bir durum değildir. Şiddet ve çözümsüzlük, sağlıksız çocuklar yetiştirmenizi ve üzülmenizi getirecektir.