Tam da cenazelerin Paris’ten geldiği akşam, Osman Sınav’ın parlak bir dizisi olarak gördüğüm Sakarya-Fırat oynuyordu. Diziyi seyredenler bilir, Poyraz Tim’in acar uzmanlarından biri, Osman Kanat, akıbeti meçhul bir durumda, vuruldu. Annesi Fatma Kadın, bir Egeli, bilirsiniz işte artık, büyük acılara gark olarak kalktı Şırnak’a geldi. Dualar, kederler, gözyaşları içinde...
***
Haberlerde öldürülen kadınlardan birinin tabutuna ağlayarak sarılan ak saçlı bir anneyi göstermişlerdi. Acısı çok büyüktü. Hissediliyordu. Şefkat söylemleri içinde kendine yardım edenlere dua ediyordu. Ayrıca sözlerinin sonunda şöyle dedi:
“Benim kızım kahramandı.”
***
Fatma Anne de öyleydi. Elini öpmeye gelen Poyraz Timi’nin bütün erlerine, çavuşlarına aynı şefkat ve sevgiyle bakıyordu.
Şunu düşündüm; bir anneye kızının bir kahraman olarak öldüğünü söylemek lüzumlu bir şeydir belki, onun acılarını azaltır, dayanma gücünü artırır.
Bu çözümsüzlüğüyle uzayan ve ortalığı kana bulayan “Kürt meselesinin” aslını biliyorsunuzdur belki. Muharref Tevrat’ta hahamların etkisiyle Nil’den Fırat’a olan toprakların İsrailoğulları’na vaat edildiği söylenir. 5 bin yıldır bu ideali gerçekleştirmeye çalışıyorlar. Aslında 2000’lere uzamamalıydı ama ulus devletler kendilerini korumakta onları şaşırttılar.
***
İsrail bayrağındaki bir birine paralel iki mavi su görüntüsü Nil’le Fırat’ı temsil eder. Mısır’dan başlayarak Kuzey Afrika’yı saran ve Orta Doğu’da bizim topraklarımızı da işgal altına almayı hedefleyen bir projedir. Bunca kan bu yüzden dökülüyor. Buna ister Kürdistan deyin ister İsrail krallığı deyin ister başka bir şey deyin; dönemin ABD’li Dışişleri Bakanı Condeleezza Rice’ın “sınırlarını yeniden çizeceğiz” dediği ulus devletlerin tarumar edilmesi projesidir. Mısır’ın, Libya’nın, Irak’ın ve şimdi Suriye’nin başına gelenler İsrail Siyonizminin çizmeye çalıştığı bu projenin gerçeğidir. Büyük Orta Doğu projesi de işte bunun uygulamasıdır, olan budur. Dökülen kanlar ve gözyaşları gerçek kahramanlıklar için değil İsrail projesine hizmet içindir.
Ak saçlı, gözü yaşlı, şefkatli anneler işte bu yüzden oraya buraya dağılan, orada burada ölen, kalanlara da acı veren bir hikayenin içine sürüklenmişlerdir. İnsan onları bu yüzden bağrına basmak istiyor.
