Saçları yok, sırtında parkamsı bir ceket ve okul çantası. Temiz bir yüzü ve akıllı bakışları var. Kemoterapi görüyor. İlaçlarını bulamıyor, yurt dışından getirtmesi lazımmış. Aklına Devlet Baba geliyor. Devlet Baba’nın çocuklarına nerede rastlanır? Seçim bölgelerinde, Cuma ise cami giriş çıkışlarında.
Küçük kız da Devlet Baba’nın çocuklarından birini önce cami girişinde sonra cami çıkışında bulup çaresizliğini anlatıyor.  “Çaresizlik” onun kendi ifadesidir.  “Siz hiç çaresiz olmadınız ki!” deyişinden anlıyoruz.
Devlet Baba’nın çocuğu kızın eline para sıkıştırmaya kalkıyor. Kız ateşe değmiş gibi elini çekiyor,  “Ben dilenci değilim”  diyor. Devlet Baba’nın çocuğu ise ısrar ediyor.  “Al kızım al”  diyerek parayı kızın cebine sıkıştırıyor, sonra da  “Dikkat et düşürme”  diyor. (Çünkü o epeyce bir paradır!!!)
Kız ağlayarak uzaklaşıyor. Hikâye bitmiyor. Sonra dönüyor, cami kapısında oturup bekliyor. Küçük kız Devlet Baba’nın çocuğu kapıdan çıkınca parayı zorla geri vermek istiyor ve şu tarihi cümle Devlet Baba’nın çocuğunun yüzünde şaklıyor:  “İnsanlığa olan inancımı bir kere daha kaybettim. Hayal kırıklığına uğradım.”
Ah küçük kız, ah! İnsanlığın bittiğini daha yeni mi anladın? Etrafında olup bitenleri görüyordun muhakkak, ama hastalığın ve sıkıntıların bunlar üzerinde durup düşünmeye engeldi. Oy için erzak verildiğini, sağlık ve eğitim reformları adı altında Türkiye’nin sağlık ve eğitimini berbat ettiklerini, öğretmenlerin atanamadığını, subay amcaların, profesörlerinizin, gazeteci abilerin Silivri hapishanelerine doldurulduğunu hatırla! Teröristlerin bombalarıyla can veren üniversiteli arkadaşlarını hatırla! O teröristlerin şimdi Türkiye’nin anayasasını yapmakta oluşlarını hatırla!
Baban ne iş yapar bilmiyorum ama aldığı asgari ücreti, sendikalı işçilerin 10 aydır aylık alamayışlarını, memursa memur babaların ve annelerin oradan oraya sürülüşünü hatırla! Nereli olduğunu da bilmiyorum. Ama yurdun her tarafını fareler gibi istila etmiş iç düşmanları hatırla!
Satılan Cumhuriyet değerlerini hatırla. Sen değilsin ama, annenle baban Cumhuriyet kuşağındandır. Hatırlayamazsan onlara sor. Fabrikaları, tarlaları, gölleri, nehirleri, demir yollarını, deniz yollarını nasıl çeşitli şekillerde kaybettiğimizi öğren.
Sen üniversite öğrencisisin küçük kız, iyi olmaya bak, sağlığını kazanmaya bak. İyileşmen ruhunla ve aklınla ve bedeninle dik duruşuna bağlı, öyle dur. Böylelikle kendin için, ailenle vatanın için kurtul.