Bu mektubu sana yazıyorum, yazamadığım mektupların yerine... Mektup yazmayı beceremediğimden değil, mektup yazacak kadar sevmeyi beceremediğimden kimseyi...

Sana mektup yazıyorum. Yazdıklarımı söylemeyi beceremediğimden değil, söz uçarsa yazı kalsın diye.

Bana ait olan bütün mevzileri yitirdim. Zaten mevzilerde yerim olmadı hiç. Gün gibi meydanda olmaktı bana yakışan, öyle yaptım.

Savaştım...

Elbisemin rengi bayrağımla aynı olmadı hiç, kaçmadan, teslim olmadan savaştım. Ama güzel savaştım. Düşmanlarım bile imrendirecek kadar güzel savaştım. Sırtımdaydı bütün yaralarım, yine de sırtımı yere vermedim.

Yenildim.

Öldürmek için kaldırmadım kılıcımı hiç, vicdanları indirmekti niyetim, vicdanları yaralamak, vicdanları kanatmaktı, başaramadım. Yenildim.

Toprağa düştüm.

Düşmüşlüğüme sebep düşkünlüğümdü, düşkünlüğüme sebep insanlığım, insanlığıma sebep topraktı. Ve topraktı güzel olan, güzel kokan topraktı.

Öğrendim...

Bildiğimi zannederken hayata dair her şeyi, bir ihanet kifayet etti öğretmeye bilmediğimi hiçbir şeyi. Kocaman dağları devirecek kudreti hissederken ruhumda, güvendiğim bir dağ ile acziyetimi öğrendim.

İnandım.

Yalanı gözlerinde görmediğimden değil, bir daha bir yalancının gözlerine bakıyor olmamak için inandım. İnanmak fedakârlık etmekti kimilerine göre, ben her seferinde kendimi fedâ etmeyi yeğledim. Ben gözlerinin içinden hakikate bakacak bir çift göze hasrettim, payıma düşen gözlerimin için bakarak söylenen bir çift yalan söz oldu. İnandım.

Ağladım.

Gözyaşıma sadakatsizlik etmeden, tek bir damlasından bile utanmadan, yalnızlığımda boğulmak için hep yalnızken ağladım.

Güldüm.

Hiçbir zaman endişe etmeden gülmekten, başkalarına değil kendi kaderime, kendim yazamadığım, yolunu kendim çizemediğim kaderime güldüm

Kalktım.

Ne düşmek acı vericiydi, ne de ayağa kalkmak bir daha. Ayakta olmak da değildi mühim olan. Onlar yerde yaşadıklarını anlasınlar diye kalktım.

Sevdim.

Belli etmeden kimselere, ihanet etmeden ama, sadakatsizlik etmeden, ahlaksızlık etmeden, vefasızlık etmeden gönlüme düşen bütün gönüllerde sadece seni sevdim.

Geldim.

Hiç gitmeyecek olduğum son durağıma, gayrısı ölüm olsa zerre kadar korkmayacağım limanıma, canıma canânıma, sana geldim...