Bülent Arınç bir konuşur ama pir konuşur. Hele bugünlerde bir konuşmasa da hep pir konuşuyor.
Paris’te öldürülen PKK’lı kadınlar için  “böyle ölmeyi hak etmemişlerdi” demiş. Al sana bir mesele! Peki, nasıl ölmeyi hak etmişlerdi?

*** 

 Hastanede kaldığım sürece üç doktorum da gelip gidip:
 “Üzüntü yok, yorgunluk yok, stres yok”  deyip duruyorlardı.
“Stres”  denilen şeyle baş etmesini iyi bilirdim ama artık beceremiyorum galiba! Neyse gene de aramız çok kötü değil, yalnız dün akşam ürtiker başladı ondan şikayetçiyim.
Şimdi, Bülent Arınç ne demek istedi? Nasıl ölselerdi ölümü hak etmiş olurlardı?
Ölüme saygımız sonsuz, çünkü hayata saygımız sonsuz. Onlar birbirini bütünleyen ömür parçaları; bu yüzden hiçbir ölümü ve hiçbir hayatı küçümsemeyiz. Ama gel de  “stres”  yapma şimdi.

***

Şimdi bu hanımlar yataklarında, dağda, düz ovada, bomba atılmış bir otobüste veya aklımıza gelmeyen herhangi bir şekilde ölmüş olabilirlerdi. Peki bu ölümlerden hangisi, neden haklı ölüm olabilirdi? Cevap bulabiliyor musunuz? Ben bulamıyorum. Bütün gazeteciler, bütün köşe yazarları, bütün televizyon spikercileri, yorumcuları işin kriminal tarafıyla ilgili yorumlar yapıyorlar. O kadar ki her şey ayan beyan ortaya çıktı. Evet kapı şifreliydi, evet içeride insanlar vardı, evet kurbanlar onları tanıyordu, evet hanımlar biri veya birkaçı Brüksel’e gideceklerdi müzakere sürecine katılacaklardı. Evet o hanım da veya o hanımda birikmiş çok kara para vardı...
Tamam da Bülent Arınç’ın üzüntülü sorusuna kim cevap verecek:
Böyle öldürülmeyi hak etmemişlerdi. Peki, nasıl ölmeleri hak edilmiş ölüm olurdu.

***

Bülent amcamız şu bir söyleyip pir söylemeleri kontrol altına alsın biraz. Altından olmadık çapanoğulları çıkıyor. Geçende de dağdaki teröriste acımayan insan değil gibilerden bir şeyler söylemişlerdi oralardan bir emniyet amiriyle. Bu ondan daha büyük bir gaf oldu hatta İdris Naim Bey’in gaflarını bile geçti. Gel de “stres”  yapma. Gel de üzülme yorulma! Peki şimdi Bülent Arınç ne demek istedi?