Otistik çocukların yarısında konuşma anlamlı bir iletişim aracı olarak gelişmez. Bir kısım otistikte konuşma zaman içinde kaybolur.
Konuşabilen otistik çocuklar genelde
geç konuşur.
Konuşma başlayınca çocuklar genelde kendinden 3. kişi olarak bahseder.
Konuşmada ekolali görülür. Bazı sözcük ve kelimeleri gün boyu tekrarlarlar.
Konuşmada gramer bozuklukları olabilir. Bağlaçlar, eklemeler, zamirler kullanılma-
yabilir.
Karşılıklı konuşmada kullandıkları tonlama mekaniktir. İniş-çıkış yoktur; şiddeti ayarlanmamış ve duygudan yoksundur.
Pek çok çocuk alternatif yollarla iletişim kurarlar. (resim, işaret dili, resim tahtaları v.b.)
Geç de olsa konuşmaya başlayan çocuklar tipik olarak konuşma başlatma, bir olay anlatma ve karşılıklı konuşmayı sürdürmede problem yaşarlar. Onlarla sohbet etmek
Otistiklerde günlük yaşam
Değişimlere karşı direnç gösterirler. Alışkanlıklarının değiştirilmesini istemezler. Rutinden sapma öfkeye neden olur.
Nesnelerin parçaları ile ilgilenirler. Kapı kolu, araba, tespih,bir lego parçası v.b.
Vücut parçaları ile ilgilenirler (sürekli elleri ile ilgilenirler).
Oyuncakları ile ilgilenmezler. Kendi başlarına oynamayı tercih ederler. Oyunları işlevsel değildir.
Öğrenme
Gelişimin bir alanında çok başarılı olabilirken, diğer bir alanda çok basit becerileri yapamayabilirler. Otizme diğer özürler eklendiğinde öğrenme daha da zordur. İşitme problemi, down sendromu, görme problemi gibi.
Görsel olarak sunulan bilgiyi daha kolay öğrenirler. Eğitimde nesne ve resimler
kullanılır.
Öğrendiklerini genellemekde zorluk
yaşarlar.
Otistiklerin bazılarında matematik, sanat, müzik gibi alanlarda üstün yetenekler olabilir.
El becerileri genelde kötüdür.