Silivri’ye giden kalabalıkları seyrederken  “Haydi” türküsünü hatırladım. Sürekli onu çalıyorlardı halkı davet etmek için. Türkünün bir mısraı da tam o güne uygundu.  “Sevdaluk iyi şeydur.”
Silivri yoluna düşen binlerce insan öteki kanalların bu konulardaki ilgisizliğini de kırdılar. Bütün kanallar neredeyse bu eylemden haber verdi.
Sevda öyle bir şeydur işte, ucu şehitliğe kadar gider. Sevilen şey sevgili de olsa vatan da olsa...
Türk halkıyla alay eder gibi, biri çıkıyor  “Genelkurmay Başkanı’nı tutuklayanı tarih affetmez diyor” , birileri de o uyduruk delillerine sımsıkı sarılmışlar, tarihin kendilerini affetmeyeceği günlere doğru dolu dizgin koşuyorlar.
Tutukluların hastalık haberleri, can yakmaya devam ediyor. Yani vebale koşuyorlar. Böyle eziyet engizisyon mahkemelerinde görülür ancak.

***

Sevdaluluk iyi şeydur ama, zor şeydur da. Bir Doğu hikayesindeki gibi egemenlerle savaşırsınız hakikate ulaşmak için.
Ferhat gibi dağları delmeniz gerekir. Gözümüzün önünde yaşanan budur. İyi şeylere ulaşmak için dağı delmek lazımdır. Bugün yaşanan zulme akıl erdiremiyorsak ya da akıl erdirebiliyorsak bunlar, dağlar delinirken yaşanan şeylerdir. Toz toprak, emek, ter, gözyaşı... Birinci Dünya Harbi, İstiklal Savaşımız, devrimler...
Sonra 21’inci yüzyıla gelirsiniz. Sevdasına ulaşmak isteyen halkın üzerine, içine taş konulmuş su sıkarsınız, yaşlı kadınların gözünü yaralar, vekillerin ayağını kırarsınız, hainleri salıverir, yiğitleri içeride tutarsınız.
Tek gözlü dev gibi, mağaranın etrafına barikatlar çekersiniz. Ama mağarada tutsak edilen yiğitler tek gözlü canavarın gözünü çıkarıp koyun postuna bürünerek mağaradan kurtulurlar.
Bu da bir Türk hikayesidir.