Söz ver bana!
Kıymetli olmayabilir bütün boşluklara yazılacak kadar, yahut boş bir konuşmayı süslemeye kifâyet edecek kadar ve de kıymetli bir beynin mârifetiyle kımıldayan dudaklardan dökülmüş olmayabilir...
Sen yine de söz ver bana!
İlk okunuşta hâfızaya kazınan bir şiir gibi mesela, hiç ezberlenemeyen bir şarkı sözü gibi, söylerken yüreğini ağzından dökecekmiş gibi...
Söz ver!
Doğrusu dokuz köyün hepsine bedel, yalanın bütün renklerinden münezzeh ve istinat noktası yalnız hakîkat...
Söz ver bana!
Özü olmasın sözün, hiç kimse diyemesin: “Unutulur yazın!” en güzel resmedilmiş eserinin içinde güzün ve dile geldiği ân göz bebeklerimin en derinine kitlensin gözün...
Bir söz ver bana!
Âşinâ olunamayan bir dilin kelimeleriyle teşekkül edilmiş kaşı gözü yarık bir cümle, yahut hitap edilmiş bütün kulaklara büyük gelen bir kelime, hiçbir kelimenin ve cümlenin ifâde etmeyi beceremediği bir hece...
Söz ver bana!
Mâsum bir çocuğun eline sarılarak sıkıca, mâsum ve çocukça dileklerini haykırdığı beş parasız bir babanın yüreğini delen bir ok gibi, def olunanın defin olunacağını düşünmeden söylenen bir git gibi, gidilecek olan yolun ortasında durarak tam ortasında, gitmeye niyet edenin zaten gitmiş olduğunu bilerek ve akıtarak gözyaşlarını içine, umutsuzca dudaklardan dökülen bir kal gibi...
Söz ver bana!
Hatırını ve hâtırasını yılların örseleyemediği bir fincan kahve gibi, her defasında ilk okunuşunun zevkini ve heyecanını hissettiren bir kitap gibi, emânet edilen her sözü ebediyete dek saklamayı vazîfe bilen bembeyaz bir kağıt gibi...
Söz ver!
Zamanın ve mekânın ve dâhi hiçbir şartın belini bükmeye metânetinin yetmediği, vakitsiz ve beklenmedik bir ölüm haberinin bile sözünü kesmeye cesaret edemediği, tükenmeyen bir kalem ucunun bir noktalık dokunuşuyla bitmediği...
Bir söz ver bana!
Bütün alışılmışların yerini dolduracak, son nefeste ve son sözlerimin yerine yüzümü güldürecek, yere düşmüş bütün sözleri ayağa kaldıracak...
Söz ver!
En galiz küfürler dökülsün dudaklarından, en ağır hakaretleri işiteyim ağzından, bir parçacık doğruluk ihtivâ etsin yeter...
Sen yalnızca bir köşesinden hakîkate dokunan bir söz ver bana!
Unutma lâkin!
Verilen her söz, tutulmak içindir...